Men gebruikt heel graag die uitdrukking, bedoeld om vooral medelijden en/of verontwaardiging op te roepen bij de lezer / luisteraar. Ik zou het graag wat meer genuanceerd willen zien. Als ik hoor of lees over uitzetting van kinderen, dan bedoelt men ouders met kinderen. Als het enkel kinderen betreft, spreek ik liever van hereniging met de ouders.
Men doet hier nogal emotioneel over, terwijl men vergeet dat veel gezinnen emigreren. Dan is immers ook sprake van hier geboren en getogen kinderen die zich in den vreemde begeven? Daar is dus helemaal niets vreemds aan en dus niets mis mee. Het kinderpardon is wat mij betreft klinkklare onzin. Kinderen horen nu eenmaal bij hun ouders. Wat mij betreft tot hun 18 e jaar. Daar waar de ouders zich bevinden moeten de kids dus ook zijn.