Help, een verslaafde!

Het zal je maar als ouders overkomen : je kind komt met een nieuwe relatie thuis, die verslaafd is aan drank, drugs en/of gokken. Klaar ben je.  Zelf zou ik geen foute kerel of vrouw over de vloer willen hebben. "Ga maar snel op jezelf wonen", is dan mijn boodschap. Verslaafden zijn onbetrouwbaar en stelen vaak. Vanwege hun verslaving ontzien ze niemand en niets. Maar ja, vaak maakt liefde blind. En doof.
Soms vraag ik me af hoe zoiets kan gebeuren als je als groter kind gewoon je boerenverstand zou gebruiken. Blijkbaar is er iets wat het boerenverstand verstoord.
Natuurlijk grijp niet direct naar de honkbalknuppel (als ik hem zou hebben), maar zou ik er eerst over gaan praten. Als daarna toch gekozen wordt voor de verslaafde, dan houdt het voor mij op. Natuurlijk blijft de deur voor noodgevallen wel voor het kind openstaan. Maar dan alleen voor ons kind.
In mijn omgeving zijn er mensen die dagelijks een paar joints roken. Ik merk het aan hen, als ik met ze praat. Ze zijn zweverig tijdens het gesprekje en kijken niet bepaald helder uit hun ogen. Ze hoppen van het ene naar de andere baantje en zitten vaak thuis te blowen. Ik ben op mijn hoede als ik met hen praat, want een van hen heeft last van woedeaanvallen. Dus blijft bij hem het gesprek beperkt tot over koetjes en kalfjes. Opvallend is dat ze allen hun drugsgebruik goedpraten met de opmerking dat wiet een geneeskrachtige of ontspannende werking heeft. Maar ja, dan moet je wel ziek zijn en niet dom.