Zelf zag ik het niet zo als missers van mijn ouders. Voor mij waren die 'hiaten' in mijn opvoeding stuk voor stuk kansen, om ze op mijn manier op te vullen. En dat heb ik gedaan.
Ik ken ook mensen die de rest van hun leven zich blijven beklagen over de keuzes van hun ouders. Lekker gemakkelijk, hoef je zelf als volwassene niet verantwoordelijk te zijn voor een nieuwe / andere invulling. Ze roepen ook vaak : "Zo ben ik nu eenmaal!", als ze op hun misdragingen worden aangesproken. Ook gemakkelijk.In de meeste gevallen hebben ouders het beste met hun kinderen voor. Er zijn veel keuzes die niet overeenkomen met wat het kind zou willen. Daarom lagen in mijn bordje aardappeltjes met groente en geen chips. Toen ik op eigen benen ging staan voelde ik me daar klaar voor. Ik heb hier en daar veranderingen aangebracht en/of aanvullingen gedaan. Toch is mijn bordje nog steeds gevuld met aardappeltjes en groente. Ik bedoel nasi en groente (sajoer!).