Kostbare momenten uit mijn vroege jeugd hebben te maken met complimenten en bedankjes van 'grote' mensen. Maar ook met steun van vriendjes in moeilijke periodes.
De eerste keer bij vriendjes op bezoek, was ook zo'n kostbaar moment. Het was daar zo anders dan bij ons thuis; stof tot nadenken voor Wimmie. Kostbare momenten waren ook de tranen van mijn oma en mijn moeder net als hun lach.
Het afscheid van dierbaren zit ook in die bonte verzameling net als de komst van en/of ontmoetingen met nieuwe mensen. Er zijn natuurlijk ook de bekende momenten van trouwen, op eigen benen staan, kinderen krijgen enz.
Wat mijn werk betreft waren het ook weer de complimenten van medewerkers en/of collega's en soms een directeur. Al vond ik die van de collega's zwaarder wegen.
Ik zag een jonge moeder die haar kind iets kostbaars bijbracht. Haar 7 jarige zoon moest iets wat hem heel dierbaar was afstaan aan de natuur. Als blijk van dank en de bereidheid (terug) te geven. Hij moest ook een vis vangen om zijn familie te voeden. Mooie rituelen op weg naar volwassenheid. Ik moest toen aan mijn ouders denken. Zij hebben mij dat ook geleerd, zij het op een andere manier; geven, delen en zorgen voor. Als ik met die ervaring om me heen kijk, dan valt het mij op, dat armen heel gemakkelijk geven, delen en zorgen voor. Ik vind het heel gewoon rekening te moeten houden met anderen. Misschien schrok ik daarom zo, toen ik een superrijk iemand hoorde zeggen : "Ik wist niet meer wat ik met al dat geld moest doen, dus heb ik deze auto maar gekocht." Weer een auto voor zijn kostbare verzameling.