Gistermiddag had ik mijn zus aan de lijn. Nee, ze is niet aan de lijn want ze is slank als een den. Ze belde mij dus op. Al pratend met elkaar ging het over opleiding en school. Wat denk je? Begint ze pardoes een paar regels van gedichten op te zeggen. Wat nog erger is, is dat ik haar aanvulde! Net als op de lagere school voor bijna elke maandag een gezang of psalm uit je hoofd leren, moesten we in het vervolgonderwijs gedichten uit ons hoofd leren. Ze werden er blijkbaar dusdanig ingestampt, dat ik ze nog steeds weet : "
Ik liep eens langs het lage riet, dat ruizen kan en anders niet, toen langs mijn pad een herder(?) kwam enz..." En zo zijn er meer waarvan ik me in elk geval de eerste regels herinner. "
Wer reitet so spät durch Nacht und Wind? Es ist der Vater mit seinem Kind" Erg hè?
Een van de redenen waarom ik op de maandag liever niet naar school ging. Zo terugkijkend op mijn leven had men die tijd beter kunnen besteden aan wat levenslessen in plaats van mij te indoctrineren met dit soort zaken. Daar zou ik meer aan gehad hebben, dan aan al die verzen en gedichten. Ik heb geen ervan later ooit gebruikt. Zonde van al die inspanning en de tijd die verloren ging. Ik had toen liever buiten of gitaar gespeeld. Oké, ik kijk de koe even in de kont. Ik houd het bij kijken. Er zijn er die hun hele arm erin steken. Boe!
