Op basis van die kleine inventarisatie hebben we voor hen een nieuwe, programmeerbare thermostaat gekocht. Zelf vond ik het een eenvoudig en gemakkelijk bedienbaar apparaatje. Toen ik het opgehangen had en alles had ingesteld, bleven slechts drie knopjes over die zij zouden kunnen gebruiken. Twee knopjes om van de ingestelde kamertemperatuur te kunnen afwijken (hoger of lager) en een knopje om het dagprogramma te vervangen door een afwezigheids- of weekendprogramma. Op het display was duidelijk de stand af te lezen. Dus wat kon er misgaan?
Veel dus. Elke keer als we op bezoek kwamen, was het hele programma 'verknoeid'. Volgens mijn moeder ging het goed, totdat mijn pa de temperatuur wilde wijzigen. Pa liep thuis vaak in een t shirt. Ook in koudere seizoenen. Mijn vader begon (volgens mijn moeder) telkens weer op allerlei knoppen te drukken, wanneer de temperatuur wat hoger of wat lager moest. Allerlei? Dat waren toch alleen die twee? Tja, dat wist mamma wel, 'maar maak dat eens je vader wijs' zei ze zuchtend.
Ik heb het apparaat diverse keren opnieuw geprogrammeerd en mijn pa de bediening ervan even veel keren uitgelegd. Er was ook een door mij geschreven handleiding. Maar alles was zonder het beoogd resultaat. Zelfs het afplakken van de knopjes waar ie vanaf moest blijven heeft niet geholpen. Het tape was telkens weer verdwenen. Pa beweerde constant, dat ie enkel de drie knopjes had gebruikt. Hij werd zelfs een keer boos. Dat was toen ik hem naar het verdwenen tape vroeg. Een maand later hing de oude thermostaat weer aan de muur. De handige thermostaat heb ik later in ons eigen huis opgehangen. Daar deed ie naar volle tevredenheid zijn werk.