Tegenwoordig hebben die schoenendozen plaatsgemaakt voor verhuisdozen. Ik vul ze met kleding, schoeisel, speelgoed en andere nuttige dingen, die ik zo links en rechts gratis krijg uit onze wegwerpmaatschappij en die op de plaats van bestemming niet of lastiger of tegen een zeer hoge prijs te kopen zijn.
Afhankelijk van het totale gewicht kan ik per keer vier dozen (bijeengebonden) versturen. Twee verhuisdozen passen als gegoten in een grotere doos waarin cv ketels verpakt zitten. De twee keteldozen bind ik aan elkaar met stevige tape. Ik mag wel bekennen, dat ik van het inpakken geniet. Net als toen bij de schoenendozen is het een verrassingspakket samenstellen, die tot blijde gezichten leidt.
De dozen worden als één pakket verstuurd door één transporteur. Er is dus geen tussenkomst van andere partijen. De zendingen zijn standaard verzekerd tot 500 euro en zijn zo'n zes werkdagen onderweg. Natuurlijk kost het versturen ook geld; dertig euro per keer. De kosten 'verdien' ik door andere spullen, die ik toch niet kan opsturen, te verkopen. Dat zijn dingen als fietsen, die ik (soms) vooraf opknap en/of elektrische huishoudelijke apparaten. Nu moet je niet denken dat het hier een soort kringloophut is, hoor. Afgezien van de basisgoederen gebeurt de rest met mondjesmaat.Het is in wezen een gesloten hulpsysteem dat zich zelf betaalt en enkel energie kost. Het levert veel voldoening op. Aan beide kanten.