Trieste motorongevallen

Gisteren, in de snackbar, was weer sprake van een situatie waarin gemeenschappelijke interesses een positieve bijdrage kunnen leveren aan relaties. Het ging over motorfietsen, motorrijden, de voormalige DDR en Trabi's. Toen ik liet blijken een en ander af te weten van genoemde onderwerpen, zag ik de ogen van mijn gesprekspartner glinsteren. Ze begon direct enthousiast te vertellen.
Op mijn vraag of ze ook een motorrijbewijs heeft, viel ze even stil. Nee, die heeft ze niet. Toen ze een jaar of 30 was is een jongere broer van haar bij een verkeersongeval op de motor omgekomen. Die gebeurtenis heeft er bij haar flink ingehakt. Ze kan er nog steeds niet gemakkelijk over praten. Het trieste voorval was voor haar reden geen motorrijbewijs te halen. Al pratend kwam ik op mijn ervaring met een triest ongeval. Het betrof een motorrijder annex snackbareigenaar, die de gewoonte had om met een bloedgang vanaf de Noordersluis richting Bataviastad te rijden. Het betrof toen nog de oude verkeerssituatie, waarin het verkeer komend vanaf de Visarenddreef voorrang moest verlenen.
We hadden de motorrijder al een paar keer gewezen op de zeer hoge risico's die hij nam. Hij vertelde namelijk dat ie vanaf de brug van de Noordersluis zo snel mogelijk op 200 km/ uur wilde komen. Het bizarre was dat hij net een dag eerder een nieuwe achterband en accu bij ons in de zaak had laten monteren en toen weer gewaarschuwd werd voor zijn rijgedrag.

Ik was die dag net op weg naar huis vanwege de lunchpauze. Het eerste wat mij opviel toen ik de plek des onheils naderde (wat een ravage!), was een accu die midden op de weg stond. De man had zijn motor dwars in een auto geboord. Als ik me het nog goed herinner waren er drie mensen omgekomen. Ik doorzag het gebeuren direct. Kijkend naar links had de automobilist wellicht iets gezien, maar had natuurlijk nooit een voertuig met zo'n enorm hoge snelheid verwacht. Dus hij stak over om richting de Noordersluis / Lelystad Haven te rijden.