Als kind deed ik het ook, tranen persen. Dat deed ik wanneer ik een pak op mijn donder verwachtte. In de hoop dat me klappen bespaard bleven. Maar helaas hielp dat niet. Nee, ik kreeg dan een echte reden om te huilen, werd mij dan verteld. Ach ja, zo ging dat en ik ben er niet slechter van geworden. Maar dat tranen persen hield al snel op. Afgezien van het feit dat het niet hielp, werd ik ook groter en verstandiger. Ik moet daarom telkens glimlachen wanneer ik een kind zo bezig zie met het persen van tranen.
Tranen persen doen niet alleen kinderen. Ik heb een paar keer volwassenen tranen zien persen. Ja wel, door drama queens die niet in de gaten hadden hoe kinderachtig ze op dat moment gevonden werden door zowel kinderen als volwassen in hun nabijheid. Tranen persen om medelijden op te wekken : o, wat ben ik zielig. In de hoop om vooral geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen. Bij sommigen lukt het om anderen daarin mee te krijgen. Dat zijn meestal goede vrienden of vriendinnen. Het zijn er niet zoveel. Twee of drie. De rest denkt net als ik : word volwassen!