Gisteren was ie er weer. Of eigenlijk eergisteren al. Luuk slaapt namelijk een nachtje bij ons, dat komt beter uit. Dat kleine manneke is niet alleen een handenbindertje, oma en opa genieten ook van zijn grollen en fratsen. Niets is de kleine durfal te gek. Luuk is vol vertrouwen dat er altijd weer een hand is die hem opvangt. Maar ja, oma en opa zijn ook de jongsten niet meer en dus soms net te laat.
Maar dat maakt Luuk niet zoveel uit. Na een valpartij waagt meneer durfal gewoon nog een poging. Luuk is niet zo stabiel op de benen. Dat komt volgens opa omdat zijn voetjes nog te klein zijn en Luuk wat topzwaar is. Vanmorgen kwam Luuk op het idee om zo snel als mogelijk achteruit te gaan lopen. We zagen hem al op voorhand glimmen van de voorpret. Maar ja, wie niet zo stevig op de beentjes staat kan beter niet hard achteruit lopen. Behalve als je Luuk heet.
Het kleine ventje kan zichzelf heel goed vermaken. Hij komt geregeld even bij je zitten, maar langer dan een minuut duurt dat meestal niet.
Luuk houdt ook wel van onderbroekenlol. Oké, het is nu nog luier-lol, als hij zijn luierbroekje over zijn hoofd trekt en daarmee trots door de huiskamer stapt. Dan heeft ie de lachers op zijn hand. Luuk is momenteel gek op Bumba. Pas als hij zo'n videootje ziet, kan Luuk heel lang stilzitten. Wat een rust.