Omdat je thuis een deurdranger hebt, vergeet je elders de deur achter je kont dicht te doen. Als thuis de verlichting automatisch geschakeld wordt, vergeet je het elders uit te doen. Zo zijn er meer voorbeelden van situaties, die tot een gewoonte leiden. Een gewone zaak en iets om begrip voor op te brengen. De macht der gewoonte.
Maar als je thuis gewend bent een grote mond op te zetten tegen je ouders, dan pikt opa dat niet in zijn huisje. Net zo min als overal je spullen laten slingeren en niets opruimen of ongevraagd de koektrommel legen. Zo zijn er meer momenten waarop ik de verschillen merk tussen mijn ouderwetse manier van opvoeden, die dateert uit de vorige eeuw, en de huidige.
Opa loopt niet met vragen achter (klein)kinderen aan. Als ze iets willen, dan komen ze het wel zelf vragen. Opa maakt dus geen slapende puppy's wakker. Opa moet trouwens ook niets. Nou ja, gezond en gelukkig blijven wel. Dat blijft ie door o.a. niet in te gaan op uitspraken als : "Ik moet een snoepje" of "Jij moet hier komen". Nee, dan is opa gewoon doof. Ach ja, opa wordt oud. Maar hoe opa het ook wendt of keert, opa blijft kinderen leuk vinden.