Onderweg kwam ik een mevrouw op een driewieler tegen. Toch mooi dat zij zich kan verplaatsen ondanks haar handicap. Alleen moet ze nog leren niet midden op de weg te gaan rijden, maar een beetje rechts. Ik kan me dat gedrag wel voorstellen indien het wegdek daartoe aanleiding geeft. Zoals schuin aflopend naar de zijkanten, spoorvorming of gewoon slecht. Maar dat was allemaal niet het geval. Ik denk dat het aan het fenomeen driewieler ligt, want mensen in een scootmobiel hebben daar ook last van.
Na aankomst werd ik bijna direct geholpen. Ik overhandigde mijn rijbewijs en een postzegel met mijn hoofd erop en mevrouw ging aan de slag. Ze was erg zakelijk bezig, wat mij erg aanspreekt. Toen ik moest betalen en mijn bankpas in het pinapparaat wilde steken, zie ze dat ik hem ook op het apparaat kon leggen. Ik geef toe, dat ik die handeling ook geregeld gezien heb, maar dacht dat het te maken had met speciale pasjes. Ze vroeg mijn pas en liet me toen het icoontje zien van de draadloze connectie. Met de nodige tekst en uitleg betaalde ik voor het eerst draadloos. Ik geef toe, behoorlijk vreemd voor iemand die ruim 30 jaar in de IT gewerkt heeft. Maar vergeet niet, dat ik werk en privé erg strikt gescheiden heb gehouden. Pas midden jaren 90 gebruikte ik een laptop thuis. Haha! Ik heb dan weliswaar Windows versies en extra geheugens geïnstalleerd en rommel nog wat meer zoals in html, maar voor de rest interesseert het computergedoe me geen lor. Ik heb dan ook geen smartphone in gebruik. Lekker rustig.
Toch stelde ik de klantgerichtheid van deze medewerkster erg op prijs. Ze anticipeerde op mijn 'ouderwetse' manier van betalen. Volgende week ligt een nieuw exemplaar van het rijbewijs op mij te wachten. Zo'n 50 jaar geleden kreeg ik het eerste vanwege mijn motor.