Moffenmeiden

Nu in Noorwegen de regering haar excuses heeft aangeboden vanwege de behandeling van de zogenaamde moffenmeiden, doet de vraag zich ook hier voor. Moet onze regering ook haar excuses aanbieden vanwege de manier waarop moffen-meiden na het einde van WO2 behandeld zijn?

Stel zo'n moffenmeid heeft verkering met een Duitse soldaat die eerder een dierbare van je opgebracht heeft? "Auf machen!", klonk het.
Was er wel sprake van liefde of was de relatie puur vanwege lijfsbehoud?
 Van een voormalig verzetsstrijder begreep ik, dat in die oorlogstijd en erna emoties een veel grotere rol speelden dan het recht. Veel Nederlandse mensen zijn standrechtelijk geëxecuteerd door het verzet. Vaak op grond van iets horen zeggen over verraad, zwarte handel, afpersing enz. Maar ook gewoon vanwege persoonlijke kwesties. Dat deze meiden met naam en toenaam genoemd zijn, lijkt mij geen probleem. Maar al die andere, mensonterende zaken?
Vergeet niet dat het gros van de Duitse oorlogsmisdadigers na de oorlog gewoon weer hun leventje opgepakt hebben. Dat mocht toen van de overwinnaars. Die nazi beesten zijn nooit veroordeeld. West Duitsland liet hen ongemoeid. En dan de vele Joodse nakomelingen die nog steeds strijden om have en goed dat hen ontstolen is door Nederlanders, inclusief de overheid, terug te krijgen.
Men is tegenwoordig zo druk in het verleden aan het graven. Wat is de zin ervan? De geschiedenis moet in dat tijdvak blijven en niet naar het heden overgehaald worden. Gaat straks men terug tot Eva? Die heeft de boel voor de hele wereld verpest. Een demonstratie tegen het dragen van haar naam. Met bijbehorende excuses uiteraard van de directeur van Artis of een andere slangenliefhebber. Eva moet nog maar even volhouden, want de kerken zijn bijna leeg.