Als projectmanager vond ik het erg belangrijk de regie over mijn project te behouden. Veranderingen maken sommige betrokkenen, ondanks (of vanwege?) nauwe betrokkenheid erg opstandig. Menig maal heeft men geprobeerd de regie van mij over te nemen. Op slinkse wijze. Achter de schermen werden medewerkers en/of tegenstanders van veranderingstrajecten opgejut en ingefluisterd. Zonder succes, want ik had een dikke huid, brede rug en streed met open vizier.
Slechts één keer heeft een van mijn opdrachtgevers ingegrepen. Ik was toen telefonisch bedreigd. In de Stuurgroepvergadering werd ik door de directeur verwelkomd met de woorden : "Hé Willem, leef je nog?" Haha! Ja, ja, we lachten erom. Hij had het nieuws al gehoord en was even op pad gegaan, om de dader aan te spreken. Ach, allemaal emoties. Bedoeld om mij van mijn a propos te brengen. Met die denkwijze ging ik met dat soort situaties om.
Niet alleen op werk, ook privé houd ik de regie graag in eigen hand. Ik voel me erg ongemakkelijk wanneer anderen gaan bepalen wat ik moet doen of laten. Ik ben toch zeker geen trekpop of doorgeefluik? Ik ben mondig genoeg en niet hulp behoevend.
Zaak was en is voor mij nog altijd anderen voor te willen blijven, door pro-actief bezig te zijn en zeker niet reactief en/of correctief. Als ik het laatste zou doen, heb ik niet meer de regie in handen en hol ik achter de feiten aan.