"Nou ja, 'we'. Jij met mij, want ik heb geen ruzie met jou", was toen mijn reactie. Tja, zo ging dat toen ik naar aanleiding van, wat veel later bleek, een stille reorganisatie naar huis werd gestuurd. Evert, mijn leidinggevende, zei nog nadrukkelijk dat ik niet op non actief gezet was. Het was uiteraard nogal raar, toen Evert waarmee ik tot dan goed overweg kon (en hij met mij) zoiets opeens zei. Hij wist zich geen houding te geven. We hebben nooit tegen elkaar geschreeuwd en/of elkaar uitgescholden. Er was zelfs niet eens ergens discussie over. Maar dat schijnt voor bepaalde mensen geen issue te zijn om te beweren dat 'we' ruzie hebben. Meestal gaan dat soort 'ruzies' nergens over. Meestal.
Het was trouwens niet de eerste keer. Ik heb vaker een mes in mijn rug gekregen.