Na het overlijden van mijn broer Joop en die van mijn jongere broer in mijn achterhoofd, besloot ik tot een algehele controle van mijn lijf. Toen ik met een goed resultaat het ziekenhuis verliet, dacht ik opeens : "Nu moet ik dus niet onder een bus terechtkomen." Het is een momentopname en er kan nog zoveel andere dingen gebeuren, waardoor het leven beëindigd wordt.
Vorige week ben ik wederom gezond verklaard. De scores zijn vergeleken met die van twee en vijf jaar geleden. De in totaal zes onderzoeken gaven alle een goed tot zeer goed resultaat.Voor mij is het een bevestiging van mijn levensstijl, waarin alles met mate als uitgangspunt dient. Zelfs voor bewegen. Haha! Nee, ik ga me niet meten met leeftijdgenoten die dagelijks zich in het zweet rennen of fietsen. Ik heb nu eenmaal geen sportlijf meer en mijn rikketik kent ook een beperkte levensduur. Dus alles met mate.
Hier in de buurt zijn leeftijdgenoten, die 4 á 5 jaar jonger zijn dan ik en erbij lopen alsof ze in de 80 zijn en elk moment kunnen omvallen. Maar ja, die kennen geen grenzen wat eten, alcohol drinken en roken betreft. Om over bewegen maar te zwijgen. Toch heeft hun levensstijl ook een positieve kant; ik kan dagelijks zien hoe het niet moet.