Er was iemand hier in de buurt, die graag een bredere vensterbank wilde. Toevallig liepen we tegen een overbodig geworden exemplaar aan. Gratis, maarrrrr.... niet voor niets! De wens bestond nog en dus gingen wij aan de slag. Zo'n smalle ouderwetse vensterbank is niet bepaald een haaks hoekig geval. Soms scheelt het bijna een centimeter over een lengte van nog geen 2,50 meter. De muren aan weerskanten zijn ook niet bepaald haaks, net als de geplaatste afwerklatten. Ergo, het werd veel meten voor het passen. Wat denk je? Nee, niet te veel afgezaagd. Gelukkig niet. Ik had een centimeter te weinig afgezaagd over een lengte van zo'n 8 cm. Aan beide kanten. Geen ramp dus. Liever te weinig dan te veel ingekort. Na wat correctiewerk kon de lijm op de oude vensterbank en legden we samen de nieuwe brede er bovenop. Ik ging er vanuit, dat ik geen witte kit meer had om de naden af te werken. Dus die actie parkeerden we voor het onderhoudsproject. Het hoofdproject was klaar, zodat Sonja de plantjes en spulletjes breed kon uitstallen. Oma is in haar nopjes met haar nieuwe vensterbank. Tja, er zijn gelukkig nog steeds mensen, die het waarderen wat geholpen te worden.
Tijdens het weer opruimen van het gereedschap, zag ik tot mijn verbazing, dat ik wel degelijk nog een koker met witte kit had liggen. Het onderhoudsprojectje komt dus ook nog.
Na deze klus ging Sonja elders een traphekje monteren, zodat een andere oma haar kleinzoon kan ontvangen.