Loslopende keffertjes

Natuurlijk lopen op deze camping ook honden los. Want als het even kan, zijn we grensverleggend bezig. Dus gebeurde het dat de aangelijnde Fenna voor de tweede keer na aankomst een confrontatie kreeg met een los lopend mormel. Dit keer een dikke Jack Russel.  De dikkerd kwam grommend en blaffend op ons af, met een riem achter zich aanslepend. Het was knokken op het eerste gezicht. Omdat Fenna groter was en ik op haar gevechtskunst vertrouwde, liet ik haar gaan. Ja, zo doe ik dat dan maar. “Geef hem maar op z’n donder, daar leert zo’n beest het meest van”, is mijn gedachte. De dikke Jack hield eerst aan, maar toen vond Fenna het welletjes. Ze beet dusdanig van zich af, dat de dikzak begon te piepen en te janken als iemand van het Ferrari F1 team na een inhaalmanoeuvre van Max. Fenna gooide de jankende dikkerd vervolgens op zijn rug en toen was het over. Logisch, want de dikzak spartelde als een omgevallen schaap hulpeloos met zijn pootjes in de lucht.
Inmiddels kwam een tiener aangerend. Ze pakte de riem op en trok  de Jack van zijn rug weer op zijn poten. Samen dropen ze af naar hun caravan. In het voorbijlopen boden de eigenaren nog hun excuses aan. Ze gaven toe, dat hun Jack ongeoorloofd losliep; een gewoonte van hen. We zetten onze wandeling voort en liepen via een smal pad langs de bosrand naast het campingterrein. Daar stonden erg veel braamstruiken met veel rijpe bramen op ons te wachten. Gelukkig hadden we hondenpoepzakjes bij ons. Ontdaan van honden en poep hielden we een vrij groot zakje over, waarin de zwarte, zoete bosvruchten werden verzameld. Bramen plukken is een specialistische bezigheid. Dat hebben we zelf mogen ervaren.