In eigen hand

Ik ben volgens mij nooit weggelopen voor mijn verantwoordelijkheden. Als dat niet zo is, mogen ze me dat zeggen. Ik ben ook nooit zo moeilijk in het toegeven van fouten. Fouten maken hoort er nu eenmaal bij. Zolang ik er maar van leer, denk ik altijd.
Tijdens mijn werk heb ik een paar keer enthousiast geroepen : "Dat heb ik gedaan!" of "Dat heb ik gezegd!" in organisaties waar daders altijd op het kerkhof lagen. Je had die gezichten eens moeten zien, toen ik voor mijn doen heel gewoon 'bekende'. Nee, wat dat betreft ben ik vrij gemakkelijk. Ik ben het liefst snel van problemen af. Dus mij zie je niet een week met kiespijn of een ander ongemak of probleem uitdaging rondlopen. Laatst adviseerde ik iemand om de regie van zijn eigen leven vooral in eigen hand te houden. Hij liet zich in mijn ogen te veel leiden door een ander. Zo erg zelfs, dat zijn dagelijkse beslommeringen in het nauw kwamen en hij in de stress dreigde te geraken. Een kwestie van zelf je huiswerk doen en op zaken voorbereid zijn en je niet afhankelijk maken van derden.
Wat dat laatste betreft verbaast het mij dat mensen bijna de hele dag met hun smartphone bezig zijn en toch allerlei vragen stellen aan anderen in hun buurt. "Hallo, weleens van Google gehoord?" denk ik dan. Net alsof men de godganse dag met een dikke Van Dale rondloopt en telkens aan passanten vraagt wat bepaalde woorden betekenen. Oké, het is erg gemakkelijk. Maar daar leer je dus niets van. Gewoon zelf uitvogelen is het beste. Ik ben me ervan bewust veel in eigen hand te hebben. Gelukkig maar.