Vanmiddag vroeg het kaartje aan het theezakje aan mij of ik een binnen- of buitenmens ben. Ik ben van binnen een echt buitenmens en dat is van buiten goed te zien. Haha!
Als kind keek ik al vaak naar buiten. Op school en thuis voelde ik me net een vogeltje in een kooi, waar men heel andere verwachtingen van heeft : fluiten kreng! Of zoiets. Maar dat vogeltje zou liever in alle vrijheid rond willen vliegen. Zo erg was het niet hoor, maar ik bedoel het als voorbeeld.
Om die reden ging ik ook graag vissen. Gewoon buiten zijn en tot rust komen. In de buitenlucht voel ik me opperbest. Ongeacht het weer. Ik ben ook geregeld buiten als het regent. Dat krijg je als je een of meer honden in huis hebt. Maar ook tijdens het opruimen van het zwerfvuil, was ik ongeacht het weer buiten. Regenpak en laarzen aan, zuidwester op of anders een dikke jas, wintermuts en handschoenen en gaan! Tja, buiten waar de vogeltjes fluiten. Het is zelfs zo erg met me, dat ik tijdens ouderavonden op scholen ook naar buiten keek en zat te dagdromen. In de zware tijd heb ik veel tijd doorgebracht in en rond het huisje in de bossen bij Beekbergen. Dat heeft mij veel goed gedaan. Ja theezakje, ik ben een buitenmens.
