Een vijver aanleggen

nog zonder hek...

In het pittoreske stadje Schoonhoven (foto's), woonden we vlakbij een park, dat grensde aan de vakschool. In dat park bevond zich ook een speeltuintje. Het park was omgeven door water. Twee bruggetjes boden toegang. In die tijd (jaren 80), viel het ons op, dat bepaalde ouders hun ukkies van krap 3 jaar zonder enig toezicht op straat loslieten. Die liepen steevast naar dat park. Ze waren de trendsetters.
Andere kleine kinderen die in het speeltuintje speelden of op het gazon met een bal bezig waren stonden onder toezicht van (een van) hun ouders.
Dat was het normale beeld, dat ik zelf al decennia kende. Het verbaasde ons niet dat een aantal keren zo'n kind uit het water gevist werd, door een toevallig aanwezige ouder.
Vanmorgen zag ik een stukje over een mediator, die bemiddelde tussen een gemeente en een aantal bewoners. De gemeente wilde een vijver aanleggen in de buurt van een speeltuin. De bewoners vonden het geen goed plan, erger : levensgevaarlijk! Tja, tijden zijn veranderd. Ouders letten niet meer op hun kinderen. Dat moeten anderen doen. Ze laten hun kroos op de maatschappij los en verwachten, dat iedereen hun taken overneemt en/of daar rekening mee houdt. Nog even en we krijgen een afrastering tussen het trottoir en de weg en krijgt iemand, die toevallig in de buurt was van een ongeval met zo'n loslopend kind de schuld.