't Was geen spinnetje

Toen ik een paar dagen geleden aan de werkbank stond, kwam er opeens een spinnetje vanaf mijn toen nog volle haardos naar beneden zakken. Het zwaaide voor mijn rechter oog heen en weer. Ik probeerde het beestje al prutsend weg te krijgen door met mijn hand langs mijn gezicht te gaan, maar dat lukte niet. Omdat het beestje maar heen en weer bleef zwaaien voor mijn oog, stopte ik het werk en keek en voelde eens goed. Pas toen merkte ik dat het een vlekje is, dat ogenschijnlijk op mijn oogbal heen en weer bewoog. Maar een blik in de spiegel wees uit dat het niet zo was. Ik voelde ook verder niets aan dat oog.
Het spinnetje zit ergens anders. Ergens in de verbinding tussen mijn oog en mijn grijze massa, denk ik.
Erg vervelend soms, omdat ik telkens denk iets te zien. Een insect of iets anders. De oog-ufo, zo noem ik dat dingetje nu, heeft een ronde, soms ovale vorm en heeft veel weg van een ringetje. Als ik naar een vast punt kijk, is het weg. Zodra ik mijn blik verruim, ik bedoel om me heen kijk, is de ufo er weer. Iemand zei me dat het een voorbode is van staar. Ze had ook kunnen zeggen : "Het is zwart en als je het in je oog krijgt ga je dood.... Een UFO! Hahaha!" Mensen hebben vaak de neiging tot negativiteit. Als iemand bekend maakt zwanger te zijn, wordt ze overgoten met verhalen over miskramen. Maar wie weet, misschien heeft ze gelijk.
Ach ja, oud worden is soms lastig. Maar ik denk maar zo : ouderdom komt nu eenmaal met gebreken. Ik wacht maar af totdat die oog-ufo geen brandstof meer heeft. Naar de huisarts gaan kan altijd nog. Als ie mij vraagt : "Wat denkt u zelf dat het is?" weet ik het inmiddels : gewoon een oog-ufo. Ik heb begrepen dat men ze ook mouches volantes noemt. Dat is Frans voor vliegende vliegjes. Laat ik het maar niet weer over Frans hebben.