Op Curaçao valt de avond erg snel. Geen schemering, maar gewoon opeens donker. Net zo snel wordt het 's morgens weer licht. Ik moest even in mijn geheugen graven hoe het 's morgens ook al weer was. We gingen vroeg naar school, want die begon om 07.30 uur. Ik herinner me dat het toen al licht was buiten. We kwamen tegen de avond (rond 18.00 uur) op Hato aan. Niet veel later was het donker. In die duisternis werden wij en andere vakantiegangers naar de hotels vervoerd. De chauffeur reed als een bezetenen. Misschien was hij een buitenechtelijke zoon van Jos Verstappen. Maar hij had geen grindbak-genen meegekregen, dus kwamen we heelhuids bij het hotel aan. We hadden enkel logies geboekt en dat was maar goed ook. Het ontbijt erbij kostte een flinke duit. Vele malen meer dan het kopen van twee croissants en een potje jam in een super- of minimarkt. Later spraken we gasten die niet zo tevreden waren over de kwaliteit van het ontbijt. Nou, dat hebben we dus mooi gemist.
De kamer bevatte ook een 'keukentje' met een magnetron, een koelkast en een koffiezetapparaat inclusief koffiepads. Voor ons, als fanatieke kampeerders, een luxe van heb ik jou daar. Met die uitrusting hebben we zelf ons eten klaargemaakt. Een kwestie van creatief bezig zijn.Op het park bevond zich ook een klein zwembad. Omdat de meeste gasten zich dor allerlei toeristische informatie lieten leiden en dus o.a. naar baaien gingen, hadden wij het zwemrijk bijna alleen. Soms kwam lokale jeugd ook even een verkoelende duik nemen.
Het is telkens weer interessant om even een gesprekje aan te gaan met de lokale bevolking. Die leerden mij dat de invloed van Nederland erg groot is. Volgens een van hen zelfs zo groot, dat de bewoners van de omringende eilanden Curaçaoënaars een nogal apart volkje vinden. Ze zijn veel directer en zakelijker dan de rest.