Als ik de politiek een beetje volg, doet het gedrag van veel politici mij aan vroeger denken. In de tijd toen ik nog een kind was. Als kind wilde je erg graag ergens bij horen. Dus deed je mee en ging ik zelfs zover, dat ik wat desnoods afstand deed van mijn eigen ikkie. Zo'n groepje zogenaamde vrienden was erg selectief in wie lid mocht worden en wie niet. En als het niet naar wens verliep meldde ik me bij een ander groepje. Ik moest daar weer aan denken, toen ik Rutte zijn pro-EU proza hoorde voorlezen. Het grote Amerika heeft hem en de EU de rug toegekeerd, dus besloot Rutte de banden met de EU wat aan te halen met een paar slijmerige uitspraken. Jammer dat hij niet de kans greep om ons land meer soevereiniteit te geven en een eigen koers te gaan varen. Weliswaar binnen de EU, maar niet zo gedwee ten opzichte van die organisatie. We moeten ons onafhankelijker opstellen, zodat de EU ook afhankelijk wordt van ons en niet louter andersom.
Een soort gelijk verschijnsel zag ik in Rotterdam, waar de partij met de meeste stemmen uitgerangeerd werd. Het dwarszitten van Leefbaar Rotterdam was voor de andere politieke partijen belangrijker, dan hun eigen ikkie. Ze pleegden verraad aan hun achterban door samen te gaan werken met partijen die qua politiek lijnrecht tegenover hen staan. Wat een slappe en vooral laffe houding. De actie toont weer eens aan, dat de democratie geleidelijk verdwijnt.