Ooit kocht ik bij een slagerij in Lelystad Indische balletjes. Nadat ik er een geproefd had, begreep ik het woord Indisch niet. Er was niets Indisch aan die balletjes. Misschien de wat bruine kleur na het braden. Maar die kleur zat niet eens op een mooi glad velletje. Haha! De meeuwen van het Bovenwater vonden wel het heerlijke balletjes. Maar ja, die ontberen smaak. Daags erna vlogen ze boven ons huis. Er werd flink meer gescheten door die witte vliegende schreeuwers.
 |
| er zijn verschillende soorten van |
Afgelopen weekend kreeg ik voor Vaderdag een Indische worst. Ik dacht gelijk terug aan die balletjes, die niet Indisch waren. Ik heb de worst niet geproefd, maar hem in blokje gesneden en die door de nasi goreng ge-tjampoerd.
Ik moet zeggen dat het geheel prima smaakte. Het vlees van de worst overheerste qua smaak niet. De smaak was wel anders (=lekkerder) dan die van de worst uit de winkel, zo proefde ik later. Dat kwam denk ik, doordat het vlees in de wadjan in de kruidenmix van de nasi goreng heeft liggen sudderen. In elk geval is deze manier van gebruik voor herhaling vatbaar.
Men is erg sterk geneigd heel gemakkelijk voor producten het woord Indisch te gebruiken. Gooi er een knoflookteentje of een kwak sambal in of doe er saté-saus overheen en hoppa het is pardoes Indisch. Niet altijd, want het kan ook gewoon patat met pindasaus zijn of gebakken aardappelen met kroepoek (huh?). Nou, zo werkt het bij deze Indo dus niet. Ik mis gelijk de ketjap, trassi en de knoflook.
 |
| Indische nasi met een Hollands eitje |
Geloof dus niet zomaar wat men zegt of schrijft. Zelfs menig etiket vertelt niet alles. Zo bevatten sigaretten veel meer gevaarlijke stoffen, zijn veel voedingsmiddelen niet veilig voor iedereen en is de e-sigaret net zo gevaarlijk als de gewone. Soms vraag ik me af waarom men al die verhalen op de etiketten afdrukt. Er klopt meestal niets van. Net als van de vermelding Indisch.
