Nog even, dan vertrekken we naar Curaçao! Het is er dan eindelijk van gekomen. Na 55 jaar volgt hopelijk een weerzien met dat mooie eiland in de Caraïbische Zee. Zoals eerder gemeld, wordt de reis voor mij een soort pelgrimstocht. Een tocht die moet leiden langs plekken van toen en nieuwe plekken. Die van toen zijn voor de hand liggend : de adressen waar we gewoond hebben en de plekken die we toentertijd bezocht hebben. Helaas waren mijn ouder geen mensen die ons het hele eiland hebben laten zien. Mijn broers en ik waren toen nog jonge tieners (12-16 jaar) en konden daar enkel te voet op pad. Dus hebben wij nooit de grotten bij Hato bezocht (te dicht bij Campo Alegre?), de St. Christoffelberg beklommen, de Tafelberg van dichtbij bekeken, Sheta Boca bezocht enzovoort. De vaste verbinding via de Julianabrug was er toen nog niet.
Dus er is wat mij betreft nog aardig wat (terug) te zien en te laten zien, want Sonja gaat natuurlijk ook mee. Het zal voor haar ook leuker worden, want zonder mijn herinneringen en wensen zou zo'n bezoek misschien wat saaier zijn. Ik hoop ook mijn voormalige buurjongen Royce terug te zien. Er is sinds ons vertrek in 1963 erg veel veranderd daar. Althans, dat hebben we van familie begrepen, die daar al geweest is.
Dus er is wat mij betreft nog aardig wat (terug) te zien en te laten zien, want Sonja gaat natuurlijk ook mee. Het zal voor haar ook leuker worden, want zonder mijn herinneringen en wensen zou zo'n bezoek misschien wat saaier zijn. Ik hoop ook mijn voormalige buurjongen Royce terug te zien. Er is sinds ons vertrek in 1963 erg veel veranderd daar. Althans, dat hebben we van familie begrepen, die daar al geweest is.