Vanwege het feit, dat ik in de detachering werkte, moest ik mijn CV goed bijhouden. Het werd geregeld gecontroleerd en ingezet voor het werven van nieuwe opdrachten. Als er een nieuwe opdracht voor mij in het verschiet lag, moest ik mijn cv dusdanig aanpassen, dat het zoveel als mogelijk aansloot op de eisen van de opdracht. Na een opdracht, maar ook tussentijds, werd vastgelegd wat ik gedaan en/of geleerd had en met welk resultaat. Dat laatste was vanwege mijn loopbaanontwikkelingsplan. Ik beschikte over een basis CV en een dynamische versie, bedoeld voor de commerciële afdeling. In veel gevallen 'verkocht' ik mezelf, omdat de verkoper zich niet of ten dele kon inleven in de probleemsituatie van de klant en welke mogelijke oplossingen er zijn. Het meest lastige was mensen ervan te overtuigen, dat ik de klus aankon. Helemaal wanneer ik te maken kreeg met mensen van Personeelszaken. Die wisten nauwelijks iets over het vakgebied. Zij zochten telkens weer naar 1 op 1 overeenkomsten tussen mijn cv en hun opdracht. Vaak zei men dat ik bepaalde ervaring miste. Dan zei ik : "Er moet voor mij ook iets nieuws bij zijn." Of anders gezegd : In die gevallen zocht men een chauffeur die in een Ford gereden heeft. Omdat ik ervaring heb opgedaan in een Fiat, werd ernstig getwijfeld of ik wel hun Ford auto zou kunnen besturen. Haha! Ja, ik ben aardig wat van die mutsen tegengekomen. Mensen die niet in staat waren conceptueel te denken en zich toch bezighielden met dit soort selecties.
Nu ik met pensioen ben is het een leuk stukje historie geworden. Een vrij gedetailleerde en uitgebreide staat van dienst, compleet met de namen van de opdrachtgevers, de periode gedurende welke ik daar werkte, het soort werk enz. De namen van opdrachtgevers heb ik er later bijgezet. Op het CV stond geen naam, maar bijvoorbeeld 'een bankbedrijf' of 'een brouwerij' of 'een IT bedrijf'.