Mariniers willen niet verhuizen

De mariniers in Doorn verzetten zich tegen een verhuizing naar Vlissingen. Er gaan zelfs geruchten dat een groot aantal onder hen ontslag zal nemen als de verhuizing doorgaat. Wat voor een leger hebben we toch?
Mijn vader heeft gedurende zijn hele loopbaan bij de Marine telkens weer een andere werkplek gekend. Op de maandagochtend tegen kwart voor zes vertrok hij op zijn fiets naar het station in Leiden, waar hij op de trein stapte. Die bracht hem (zelfs in ouderwets winters weer!) probleemloos naar Den Helder. Daar bleef hij een week, om op de vrijdagavond weer thuis te komen. Hij verbleef ook geregeld in Vlissingen (foto's) en in Rotterdam. Op dezelfde manier. Telkens 5 dagen van huis. Mijn ouder hadden lange tijd een weekend-huwelijk. Mijn vader was vaak nog langer van huis. Weken achtereen varen. En hij heeft anderhalf jaar op Nieuw Guinea gewerkt. Anderhalf jaar zonder zijn gezin en zijn gezin zonder hem. Dat was toen heel gewoon. Ons leger had toen nog echte kerels. Mannen van stavast en gezinnen die hen steunden. Die tijd is niet meer.
Ik zeg : gewoon doorgaan met de verhuizing van de mariniers. Wordt die club ook wat opgeschoond; dan vertrekken de watjes uit zichzelf. Die schijten Michiel toch enkel op zijn kop.