Als het even kan mijd ik drukke toestanden. Ik laat emotionele ook liever aan me voorbijgaan. Maar als ik het echt belangrijk vind, stel ik mijn definitieve besluit uit tot vlak voor het tijdstip waarop iets te gebeuren staat. Een last minute besluit dus. Als ik me op dat moment goed voel, ga ik en anders niet. Er kleeft wel iets vreemds aan mijn selectie. Ik laat verjaardagen en andere festiviteiten gemakkelijker aan me voorbijgaan, dan crematies en/of begrafenissen. Vraag me niet waarom, want zoals gezegd weet ik dat niet. Een afscheid van iemand is eenmalig, terwijl verjaardagen van iemand zich herhaald. Zou dat de gedachte zijn? De zekerheid van elk jaar jarig te zijn is toch ook niet zo groot. Vreemd. Of heeft die selectie toch ook weer te maken met het afscheid van mijn dierbaren?
Zoals gezegd heb ik de griep. Ik ben gelukkig aan de beterende hand. Vanmorgen, op de fiets naar het gemeentehuis, merkte ik dat mijn conditie er niet onder geleden heeft. Een fysiek ongemak heeft wel nog steeds invloed op mijn geestestoestand. Ik voel me nog ellendiger dan ik zou moeten. Bijna deprimerend, zeg maar. Maar ook dat gevoel is aanzienlijk minder dan het ooit geweest is. Ooit voelde ik me psychisch helemaal teruggeworpen, als ik verkouden werd of de griep kreeg of toen dat gedoe met die gescheurde spieren. Gelukkig is dat dus na al die jaren aanzienlijk minder. Ik kijk bewust daarop terug en denk daar bewust over na, omdat ik me optrek aan de conclusie : het gaat alsmaar beter en alles heeft een einde. Hoera! Die manier van denken en doen heb ik moeten aanleren van mijn therapeuten om het goede gevoel weer terug te krijgen. En het werkt bij mij. Terugkijken en dan achteraf concluderen dat het toch leuk was, of gezellig, of gewoon goed was om te doen. Aan die conclusies moet ik ook denken als ik later weer voor een drempel sta met de vraag : wel of niet doen?
Als er tussen evenementen te weinig tijd zit wordt het lastig voor mij. Na een geestelijk drukke dag heb ik al gauw drie dagen nodig om weer bij te komen. Ik ga me ook niet dagen van tevoren daarover druk maken. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Samen met de vorm van de dag neem ik dan een besluit. Zolang als het mij helpt doe ik het maar zo.