Vanmiddag stond een dure auto op het fietspad. De achterklep stond wagenwijd open. Een meneer in pak was bezig wat emmers van een grote berg houtsnippers aan het vullen. De inhoud kieperde hij in de achterbak, op een zeil. Hier in de buurt is men al een paar weken het Dorpsbos aan het uitdunnen vanwege een of andere bomenziekte. Overal liggen stapels stammen, takken en dus ook houtsnippers. Meneer was blijkbaar klaar met het inladen en stapte in. Hij reed tamelijk vlot achteruit, maar was het verkeersbord met de aanduiding fietspad blijkbaar vergeten. Boem! Ik hoorde ook wat gekraak, maar dat zal de kunststof bumper geweest zijn. Zonder even te gaan kijken naar eventuele schade, reed meneer wat vooruit en stuurde vervolgens achteruit langs de paal.
Het voorval bracht me onwillekeurig terug naar eind jaren 60. Toen reed mijn vader met zijn mooie Volkswagen op een parkeerplaats ook achteruit tegen een paal. Een lantaarnpaal om precies te zijn. Zelf zat ik op dat moment achterin. Blijkbaar rustte er geen zegen op onze aanwezigheid daar.
In de bumper van de VW bevond zich een afdruk van de paal. Mooi halfrond. Pa liet de schade subiet herstellen. Er zijn leukere souvenirtjes.