Tijdens mijn leventje ben ik ze tegengekomen : mensen die enkel leuke dingen wilden doen. Ze weigerden ronduit werk dat hen niet beviel. Ook al maakte het deel uit van hun functie / takenpakket. Zelf had ik ook dergelijke klussen. Maar ik vond dat ze erbij hoorden. Als dat werkje klaar was genoot ik des te meer van de volgende klussen.
Sonja is met een van onze zoons naar Ikea gegaan. Ze was net begonnen met het maken van kippensoep. Die taak heb ik van haar overgenomen. Zo doen wij dat. De een doet dit en de ander dat. Geen probleem. Ook huishoudelijk werk doe ik met plezier. Laatst kwam ze terug van een dagje weggeweest en wilde de wasmachine vullen. Maar de was hing al aan het droogrek. Haha! Leuk? Ik ken leukere klusjes, maar ik doe dus ook minder leuk werk.
 |
| snert, nog lekkerder! |
Ik ben dus soep aan het maken. Nee, geen erwtensoep, wat gezien het weer logischer geweest zou zijn. Kippensoep dus. Leuk werk, behalve.... het draaien van de soepballetjes. Dat klusje vind ik helemaal niets. Net als vroeger het schoonmaken van de taugé of het pellen van de Hollandse garnalen. Allemaal klusjes die als een straf voor mij zijn. Maar ja, soms moet het gewoon en dan doe ik het ook. Ik ga er voor zitten, vaak zet ik dan de tv aan. Als afleiding. Ik zet ook vaak muziek op als ik thuis aan het werk ga. Dat maakt het werk voor mij leuker om te doen.
Het is me de afgelopen jaren opgevallen dat steeds meer mensen ervoor kiezen alleen de leuke dingen te doen. Zelfs in de opvoeding van kinderen. Iets doen waar je geen zin in hebt vereist een bepaalde mate van zelfdiscipline en verantwoordelijkheidsbesef. Zoiets als voor een rood licht stoppen terwijl er geen camera's of politie in de buurt is. Gewoon even je eigen inborst testen. Dat kan ook door vijf minuten met een knorrende maag in een snackbar te gaan staan en vervolgens, zonder iets gekocht te hebben, weer te vertrekken. Zelfkastijding. Haha.
 |
| weer schoon |
Misschien komt die voorkeur voor enkel leuke dingen voort uit hun eigen opvoedsituatie, waarin een 'dat wil ik niet' structureel gehonoreerd werd. Ik durfde zoiets nauwelijks uit te spreken tegen mijn ouders of andere volwassenen. Ik moest als kind gewoon doen wat er gezegd werd. Zoals huishoudelijke karweitjes. Ik heb daarom niet veel moeite met het doen van minder leuk werk. Dat hoort erbij. Net als dat niet altijd de zon schijnt. Al vind ik wel, dat soep ook zonder die gehaktballetjes best wel lekker is. Volgens mij veel lekkerder dan met balletjes. Of tast het draaien van die vleesballetjes, net als het schoonmaken van taugé en/of pellen van garnalen, mijn smaakpapillen aan?
