Vanmiddag werd Luuk weer binnengebracht. Het ventje is verkouden en dat was te merken aan zijn anders vrolijke lach als hij zijn opa weer ziet.
Na het eten had ik Luuk op schoot. Of beter : in mijn armen. Ik volgde een stukje op de tv. En Luuk? De kleine man viel in een mum van tijd in slaap. Zo vredig als dat kereltje in mijn armen tegen mijn borst aan lag te slapen, was een bijzondere ervaring voor deze opa. Opa was weer zo'n 40 jaar terug in de tijd. Bijzonder, maar ook weer niet. Ik heb geregeld gehoord dat mensen zich ontspannen of zelfs rustig voelden als ze bij mij in de buurt zijn of mij door de telefoon spraken. In een paar gevallen heb ik hen gevraagd waarom ze dat zo ervaren. Alle keren kreeg ik hetzelfde antwoord : "Omdat je zoveel rust uitstraalt." Het is een heel ander geluid dan de keren dat ik te horen kreeg dat ik een peper in mijn kont moest hebben. Haha! Die opmerking pareerde ik steevast met een paar wedervragen : Zijn we uit de planning gelopen? Hebben we een budgetoverschrijding? Zijn er ontevreden medewerkers en/of opdrachtgevers? Of heb je zelf soms haast?
Alles op z'n tijd. Er is al stress genoeg in de wereld. Bezint eer gij begint. Wie zichzelf beheerst, beheerst het allemaal. Misschien klinkt het allemaal wat zweverig. Maar dat kan komen omdat je nog niet zover bent.