Zo'n antwoord geef ik soms als ik niet het antwoord op een bepaalde vraag weet. Het gaat dan om nare herinneringen. De nare gebeurtenis herinner ik me wel, maar de details ervan niet. Gek, want ik ben nogal van de details. Misschien komt het ook doordat ik de neiging heb naar oorzaken te zoeken. Ik heb niet zo de neiging gekend mezelf iets te verwijten. Ik dacht en/of zei vaak : "Jij bent gek!" als iemand mij naar behandeld had. Op die manier 'vergat' ik zo'n nare ervaring.
Ik herinner me nog dat ik in het zwembad op het gazon een partijtje voetbal speelde met jongens uit mijn klas. Nadat ik een paar keer een paar van die klasgenoten omspeeld had, werd ik ruw getackeld. Natuurlijk werd erom gelachen. Maar ik wist waarom ik onderuit geschoffeld werd : Ze konden niets anders bedenken. Op dezelfde manier ben ik geregeld met nare situaties omgegaan, waarin men mij dwarszat; mensen doen zo omdat ze zelf een probleem hebben.
Met name van bepaalde nare herinneringen aan mijn militaire diensttijd heb ik details verdrongen. Net als later, toen de dood rondwaarde in onze familie. Ik ben na die periode pas goed gaan begrijpen, waarom veel ouderen liever niet over de oorlog vertelden. Of vragen afdeden met 'dat weet ik niet meer'.
Heel soms komt zo'n verborgen herinnering opeens weer terug. Zoals toen tijdens een vakantie in de Ardennen. Toen ik me realiseerde dat niet onze bouvier Zorro, maar ik uitgescholden werd voor zwarte klootzak. Toen overviel mij opeens een heel naar gevoel, dat met angst gepaard ging. Ik zag toen ook fragmenten uit mijn jeugd voorbijkomen. Ik ben de hele dag van slag geweest. Hopelijk blijft dat deel van mijn onderbewustzijn zoveel mogelijk gesloten.