Als een van die fietsen is gepasseerd is Fenna gedurende de rest van de wandeling onrustig. Ze is dan nauwelijks te kalmeren of met iets anders af te leiden. Voor de rest valt het verder mee met Fenna. Iets wat ik niet over mezelf zeggen kan. Mijn gehoor is wat minder. Oké, heel wat minder. Dus ik hoor Fenna niet altijd, als ze bij mij in de buurt is. Het is al een paar keer gebeurd, dat ik mijn longen uit mijn lijf roep om haar bij me te roepen. Wat denk je? Zit die tutti gewoon achter mij naar mij te kijken, met een blik van 'Hallo dove, alles verder goed met je?!' Grrr!Maar het kan nog erger. Ik stond een keer weer zo te roepen. Komt er een mevrouw met een ietwat bezorgde blik op me af, pakt mijn arm vast en zegt dan zachtjes terwijl ze naar beneden wijst : "Meneer, uw hondje zit hier hoor." Tja, dan voel ik me opeens 30 jaar ouder.