Onze taak zit erop. Gemakkelijk was het niet. Voor het opvoeden van onze kinds maakte ik gebruik van mijn gezond (wat heet?) verstand. Natuurlijk ook van de voorbeelden van mijn eigen opvoeding en de dingen die ik daarover zag, las en hoorde. Mijn eigen kijk op het dagelijks leven en persoonlijke ervaringen en de vorm van de dag speelden ook een rol.
Over het algemeen genomen zijn wij beiden wel vaak serieus bezig geweest met opvoeden. Kinderen moesten handelbaar zijn. Niet alleen voor ons, maar ook voor anderen, zoals familie, leraren, buren enz. Als ouders wilden wij zoveel als mogelijk op één lijn zitten en consequent zijn. Dat is wel handig, want kinderen zijn al vroeg slim. Die aanpak hebben we uitgeprobeerd met onze eerste hond, Asco. Haha! Asco was gesocialiseerd en voor iedereen handelbaar. Die hond heeft nooit geblaft : "Jij bent mijn baas niet!"
Natuurlijk doen vaders het anders dan moeders. Ook dat is een gegeven. Moeder zegt angstig : "Pas op!" of "Niet doen!", terwijl pa laconiek reageert met : "Leuk! Doe maar!"
Wat natuurlijk ook een rol heeft gespeeld is mijn persoonlijkheid. Dus deed ik ook soms dingen, die ik in wezen liever niet wilde doen. Of omdat ik op dat moment niet beter wist. Vreemd, maar waar.
Uitgangspunt was dat de kids voorbereid moesten worden op het leven van later. We waren overigens niet van plan om hen op hun 18e jaar de deur te wijzen, alsof het oud speelgoed is. Zo egoïstisch zijn we niet. Kinderen hebben ook hun eigen persoonlijkheid en komen vanzelf op het punt dat ze willen uitvliegen. Wat ons betreft een direct gevolg van het opvoeden. Zoals gezegd : we gebruikten wel ons gezond verstand.
Natuurlijk waren we ook afhankelijk van de persoonlijkheid van het kind en zijn omgeving. Als ouders letten wij op met wat voor vriendjes ze omgingen. De 'verkeerde' (lees : met een lossere opvoeding) haalden wij er zo uit. Die verkeerde vriendjes spraken relatief veel over alcohol drinken, roken en achter de meiden aanzitten. Soms ook over school, maar in negatieve zin : je kunt beter werken dan leren. Dat zijn heel andere dromen / doelen dan willen slagen voor je eindexamen, een rijbewijs halen en een leuke baan vinden. Wij hebben nooit de omgang met dat soort vriendjes verboden. Ze mochten zelf ervaren en erachter komen, dat die vriendjes niet bij hen pasten. Als ouders zijn we daar heel subtiel mee omgegaan. Zeg maar : vinger aan de pols en stiekem sturen. Haha!
We zijn trots op al onze kids. En ja, ik heb fouten gemaakt, net als mijn ouders. Net als met mij is het nu aan de kids het op die punten anders te doen. Ja, anders en dus niet beter. Als men over de generaties heen het beter gedaan zou hebben, zou de wereld er nu heel anders uitzien. Anders dus. En dan maar op hun beurt afwachten wat hun kinderen er later van vinden.