 |
| maagdelijk grijs |
Je moet niet denken dat al dat geklus van mij altijd een succes is. Er zijn situaties, waarin ik weer terug bij af ben. Dan heb ik weer wat geleerd, denk ik dan maar. Er gebeuren ook weleens ongelukjes, die soms ergerlijk kunnen zijn. Vooral als de klus tegenzit. Vandaag was ik een rekje aan het maken, bedoeld om de grotere flesjes (ketchup, mayo, sladressing, azijn, olio di oliva enz.) een apart plekje in de camper te geven. Die flesjes lagen tot dan in een lade. Rechtop ging niet, want ze zijn hoger dan de lade. Bij het openen en sluiten van de lade, zorgden die flesjes telkens weer voor problemen. Tijd om daar eens wat aan te doen.
 |
| Wiener melange |
Boven de schuifdeur was een mooie strook nog maagdelijk grijs (huh?). De ruimte bevindt zich vlak bij het kooktoestel. Handig! In eerste instantie dacht ik eraan een pvc regenpijp te gebruiken. In die pijp zou ik dan gaten zagen, waarin de flesjes zouden passen. Maar toen bedacht ik me en koos voor een oplossing met geplastificeerd wit gaas. Ik wilde dat dusdanig buigen, dat er een lange bak zou ontstaan, waarin de flesjes geplaatst konden worden. Maar ja, die zouden onder het rijden gaan rammelen en wandelen. Ze zijn weliswaar van kunststof, maar toch. Daar had Sonja al iets op bedacht. Dus ik naar de dat-zeg-ik-bouwmarkt, waar ik een paneeltje wit gaas heb gekocht.
 |
| ruimte! |
Toen ik met dat paneeltje thuiskwam, had Sonja net in een folder van de Wibra (ja,ja) een soortgelijke oplossing gezien, maar dan met een gaaspaneeltje met losse bakjes. Wat bleek? De maat van de flesjes (grootste diameter) kwam overeen met die van de bakjes. De hoogte was ook een match. Die bakjes van soortgelijk geplastificeerd draad kostten geen drol en waren ook in wit verkrijgbaar. Dus Sonja sprong op de fiets en heeft gelijk maar de hele voorraad(!) gekocht.
 |
| het resultaat |
Intussen bereidde ik de boel voor. Toen ik even met wat tegenwind kampte ( een gordijnrail moest wat ingekort worden) en ik een bovenkastje opende, viel pardoes een geopende zak Wiener melange naar beneden! Een flinke stofwolk vulde de ruimte. Grrrr! Dus moest ik de stofzuiger erbij slepen. Na dat intermezzo verliep de klus naar wens. Sonja hing de mandjes als proef op en... het was alsof ze speciaal voor ons gemaakt waren! De flesjes staan diagonaal en geklemd, want ze passen precies.
Er zijn nog genoeg lege bakjes over. Maar dat is geen enkel probleem. Het is net als met een kast. Zet een lege kast ergens neer en voor je het weet zit ie vol.
