Gisteravond waren we naar een feestje. We gingen op de BTC en de Hanway. Sonja nam Jill achterop. Ze vindt het schitterend om met oma mee te rijden.
Nadat we de beide tweewielers voor de feesttent hadden geparkeerd, feliciteerden we de jubilarissen en andere familieleden en kennissen. Toen ik met een kopje thee even uit de drukte naar buiten liep, stond een paar mannelijke gasten zich te vergapen aan de Hanway.Toen ze begrepen dat de tweewieler van mij was, werd ik met allerlei vragen bestookt.
"Hoe hard rijdt ie?" (met gemak 55 km/uur)
"Het is wel een apart model. Is ie niet wat klein voor een motorfiets?" Het is een bromfiets
"O ja? Nou, dat had ik dus niet gedacht. Leuk ding! Hoeveel cc?" (er staat duidelijk RAW50 op het zijschild, maar toch : 50 cc als antwoord)
"Hanway, nooit van gehoord. Uit Engeland of zo? Hij lijkt op een Engels motor." Nee, uit China. Er ligt toch geen plas olie onder? (lachen)
"Ziet er mooi uit. Heb je hem al lang? " Dank je. Maar je moet na aanschaf niet onder de tank en het buddy kijken. De bedrading leek wel spaghetti. Ik heb hem nu een half jaar.
"Haha! Er staat nog geen 500 km op de teller! Klopt, ik heb hem voor de lol.
"Met dit weer kan je er ook mee naar werk." Ik ben met pensioen.
"Meen je dat nou?" Ja, al bijna vierenhalf jaar.
"O, dat zou je niet zeggen" Nee, maar ik doe het toch.Later, toen ik weer vertrok en de motor gestart had :
"Wat een lekkere roffel! Wat kost zo'n ding?" Hij was in de aanbieding voor nog geen 1.200 euro. Tot ziens, mannen!