Op naar Oostenrijk

selamat

In Kimle hebben we twee nachten doorgebracht. Zo hadden we alle tijd om de wagen nogmaals te controleren en tot rust te komen na de drukke dagen in Roemenië. Ja, we worden oud. Maandagochtend zijn we op de fiets gestapt om in het dorp wat boodschappen te doen. Fenna reed mee in haar sleurhutje achter Sonja's fiets. Over een hondenbaan gesproken.
Fenna heeft ook weer even in het water kunnen spartelen. De temperaturen zijn aan de hoge kant. Maar gelukkig zijn er bomen en is er wind. Mijn oog viel na aankomst op een bekende tekst achter op een caravan. Er zat weliswaar een foutje in, maar dat bleek een historische reden te hebben. Ik dacht gelijk : "Hé, Indo's!" Nadat we ons zondag in de namiddag geïnstalleerd hadden maakten we kennis met de overburen. Zij, Ilse, is inderdaad een Indo. Hij een Nederlander. Geen Hollander dus. Dat was iets wat onze Duitse buurman daar mij vroeg. Hij vertelde dat hij een keer het woord Holland gebruikte tegen een Nederlander. De kaaskop werd kwaad. Het moest Nederland zijn. De Duitse meneer wilde van mij weten waarom. Ik legde uit dat veel niet-Hollanders zich als Nederlander gediscrimineerd voelen, als ze als Hollander worden aangeduid. Ik vertelde hem over Hup Holland hup, In Holland staat een huis en Made in Holland. En vooral : Nederlanders houden nu eenmaal van klagen. Met een knipoog zei ik hem dat ik dus een Hollander ben. Daar keek meneer van op. Haha!
Onze overburen stonden er al een dag eerder en zouden dezelfde dag als wij vertrekken. Het klikte opvallend goed tussen ons vieren. Wat ook opviel was dat we niet eens Indisch gegeten hebben!
De volgende ochtend zijn we vroeg op weg gegaan. Het beviel zo goed met de zon in de rug, dat we besloten niet in Oostenrijk te pauzeren. Het was de bedoeling naar Krems aan de Donau te gaan en daar te overnachten en misschien wat te fietsen. Niet dus.

weg wieldop

We hebben zonder problemen ruim 400 km afgelegd om via Oostenrijk in Duitsland aan te komen. En een wieldop te verliezen. Onderweg, tijdens een rustmoment, hadden we een camping geprikt. Het werd dit keer een camping in het plaatsje Ening, niet ver van de snelweg.
Vlak voor de camping hebben we nog wat boodschappen gedaan en heeft de Ducato zijn dorst mogen lessen. De oude trouwe Ducato 2.5 D heeft het trouwens weer uitstekend gedaan. Bravo! Ik heb onderweg geen moment gedacht : de Ducato heeft een krachtiger motor nodig. Het is een kwestie van geen haast hebben en op tijd schakelen.
's Avonds na het eten en de afwas staat opeens Ilse voor onze neus! De camping bleek hun vaste plek te zijn op weg naar huis. Onderweg dacht ik nog "Had ik nou maar een e-mail adres gevraagd. Een mooi moment om wat adresgegevens uit te wisselen. We hebben besloten hier een paar dagen te blijven, om de omgeving te verkennen. Het is erg warm.