Iedereen staat te juichen, want er is meer dan 30 miljoen euro opgehaald voor hongerig en dorstig Afrika. Zonde van al dat geld, vind ik. Een druppel op de bekende Afrikaanse gloeiende plaat. Ik zie zoiets meer als in hoera stemming zijn, omdat je iemand die structureel honger lijdt een boterham hebt gegeven. Of een dakloze 10 euro.
Hoeveel van die ruim dertig miljoen zal uiteindelijk terechtkomen bij die hongerende mensen? Vaak hoor of zie ik niets van al die hulp. Het blijft dan stil.
Iets anders : men houdt geen rekening met de mentaliteit en cultuur van die hongerende Afrikaanse mensen. Ik zou ervoor kiezen hen zelf aan het werk te zetten voor hun eigen bestwil. Als ik zou mogen kiezen zou ik grote centrales laten bouwen aan de kustlijn, waar zeewater in drinkwater omgezet wordt. Drinkwater dat via pijpleidingen verder landinwaarts getransporteerd wordt. Zonne-energie invoeren. Geef die mensen een basis vanwaaruit ze zelf aan de slag kunnen. Als ze dat zouden willen. En als ze dan met weinig genoegen nemen, dan is dat hun keus. Ik zou hen geen westerse wil opleggen.
Terugkijkend in de tijd - van kind af aan weet ik niet beter dan dat er in Afrika honger en dorst heerst- hadden die miljarden aan hulp beter aan structurele oplossingen besteed kunnen worden. Maar ja, we willen zo graag pamperen. De meeste hulp is verdwenen in de zakken van corrupte politici en lokale leiders. Maar ook daarvoor wilden we graag onze ogen sluiten. Tot op de dag van vandaag. Ze boffen maar. Weer zoveel miljoen om weg te sluizen.