Gisteren pakte ik dat stukje krant weer op en al lezend dook opeens een woord uit mijn grijze massa op. Daarna ging ik helemaal los en was het cryptogram in een mum van tijd opgelost. Heerlijk, zo'n succesje. Ik had me er veel te vast in gebeten.
Ik moest onwillekeurig denken aan de verhalen over vrouwen die maar al te graag zwanger wilden worden. Maar helaas lukte het hen en hun partners niet. Dat lukte hen wel, toen ze het bijltje erbij hadden neergegooid, met de opmerking : "Dan maar geen kinderen." Of toen ze een pauze inlasten om op adem te komen na een periode vol spanningen.
Dat fenomeen dat kinderen krijgen heet, is nogal oneerlijk bezig. Er zijn ouders, die beter geen kinderen hadden kunnen krijgen. Die zijn enkel met en voor zichzelf bezig. Anderen acteren alsof ze een leverancier zijn voor adoptiebureaus : meerdere keren zwanger en evenveel keren afstaan. Het ergste zijn moeders, die hun baby dumpen. Een klein mensje waar anderen jaren naar uitzien en wellicht nooit zullen krijgen, weggegooid als oud vuil. Er zijn ook ouders die van tevoren al bepaald hebben wat ze willen hebben. Als kind kregen ze altijd hun zin, dus.. als het de ongeboren vrucht dan van het ander geslacht blijkt te zijn, laten ze zich aborteren. Misschien staan ze er ook stampvoetend bij te gillen : "Dat wil ik niet!" Onvoorstelbaar, maar het gebeurt. Ik vind het in het algemeen onvoorstelbaar, dat in ons land met zoveel mogelijkheden op het gebied van geboortebeperking, nog zoveel abortussen plaatsvinden.