Gisteren zag ik wat flarden van een nieuw tv programma, genaamd "Ben ik te min?" Tussen het oplossen van een cryptogram door, zag ik een jongeman van in de dertig, wier ouders vergeten waren een kerel van hem te maken. Tenminste, dat was mijn eerste indruk. Hij had een relatie met een vrouw die niet op haar mondje gevallen was, maar toch ook een rugzakje had.
Opeens hoorde ik iemand zeggen : "Als ie problemen met zijn vriendin heeft belt ie mij om zich te beklagen." Later hoorde ik weer zo'n opmerking. Het bleek om zijn alleenstaande moeder en opa te gaan, die beiden een belangrijke rol gespeeld hebben in zijn opvoeding. Ik geef even een oordeel over mijzelf. Als klein ventje hoorde ik soms andere jongetjes tegen hun moeder jammeren : "Mamma! Hij plaagt mij!" Dat vond ik, als erkend zoek-dat-maar-zelf-uit kind toen al erg kinderachtig. Om een volwassen iemand zoiets te horen doen, komt mij heel erg zwak over. Ik vond het erg sneu voor die jongeman.
Zowel opa als mamma hadden niet direct in de gaten, dat ze eigenlijk over hun eigen manier van opvoeden spraken toen het over hun zoon / kleinzoon ging. Ze hadden een watje gecreëerd, die het zelfs niet eens voor zijn eigen vriendin opnam. Erger, hij koos te vaak voor zijn moeder. Nou, klaar ben je.
Het programma schijnt bedoeld te zijn om dat soort problemen op te lossen. Laten we het beste voor die jongeman hopen. Helaas voor hem en vele anderen is de opkomstplicht voor de militaire dienst opgeschort. Dat zou een goede oplossing zijn. Het lukte me ook om twee andere puzzels op te lossen.