Ik zag weer een interessante documentaire van de VPRO. Het interessante is voornamelijk het feit, dat die docu's mij het gevoel geven alsof ik erbij aanwezig ben. Geen geknoei met de opnames, geen vooraf afgesproken uitspraken of antwoorden, gewoon de situaties zoals ze zijn. Op grond daarvan kan een kijker zelf zijn conclusies trekken.
Dit keer ging de docu over voornamelijk Afrikaanse migranten in Italië. De verhalen van de migranten deden mijn visie op de toestroom alleen maar bevestigen. Het betreft voornamelijk jongelui, die op zoek gaan naar werk. Geen vluchtelingen uit een gevaarlijk gebied of land. De familie zit gewoon nog thuis. De journalist vroeg of de meesten van hen via het Italiaanse eiland Lampedusa het land binnenkwamen. De immigrant met wie hij op dat moment in gesprek was moest daar hartelijk om lachen en antwoordde, dat de meesten gewoon met het vliegtuig zijn gekomen. "Ze komen als toeristen, maar ze gaan niet weg", zo zei hij zijn witte tanden bloot lachend
Het algemeen beeld is dat van mensen uit Afrika, die op zoek zijn naar werk. Geen vluchtelingen dus. Of toch wel : gevlucht voor de armoede in eigen land. Het geld gaat naar de familie die achtergebleven is. Velen willen hun familie pas laten overkomen (herenigen) als ze zelfs iets bereikt hebben. Helaas is er in Italië geen werk voor hen en dus.... komt de illegaliteit (o.a. zwart werken) en criminaliteit om de hoek kijken. Velen worden uitgebuit door zowel werkgevers als verhuurders van woningen. Voor een krot wordt grif 1.000 euro per maand betaald. Maar daar zitten dan zo'n 10 tot 20 migranten in gehuisvest. De verhuurder haalt het geld vaak wekelijks, soms dagelijks op. Veel migranten zitten gevangen in hun situatie. Ze adviseren jongeren die nog willen komen, thuis te blijven. "Het is daar veel beter dan hier", zei een van hen, "de tijd dat men in Europa veel geld kan verdienen is voorbij."