In het bos viel het enigszins mee. Totdat we aan de oostelijke rand kwamen. Dat zijn momenten waarop je je realiseert in een polder te wonen.Eenmaal weer terug bij het fietspad dat parallel aan het bos loopt, zag ik een meneer naar de grond staren. Dichterbij gekomen zag ik dat het een paar hondendrollen waren. Hij schudde zijn hoofd en zei, wijzend naar het bruine stel : "Kijk nou es!" Het is natuurlijk ergerlijk om daar je hond te laten poepen. Naast een bos en nog meer ruimte waar zo'n hond even kan gaan zitten. Maar nee, gewoon midden op het pad. Verderop is een voetpaadje dat nog geen meter breed is. Ook daar laten mensen hun honden midden op dat smalle paadje zitten. Opruimen? Ho maar!
"Het klink misschien wat raar, maar normaal ruim ik het op", zei meneer. "Maar ik ben onlangs aan een hernia geopereerd. Dus bukken gaat niet. Nog niet.", lacht hij optimistisch.
Ik heb weliswaar zakjes bij me, maar ik laat die bruine gevallen maar liggen. Ik blijf niet aan de gang. Meneer heeft zelf ook een hond en ruimt de poep van zijn huisdier altijd keurig op. Als het zo uitkomt ruimt hij ook zwerfvuil op. Hij zag mij eerder een verpakking van snoepgoed oprapen, vandaar zijn opmerking. We kregen het allebei koud in de straffe wind. Hij vervolgde zijn ochtendwandeling, terwijl Fenna mij naar huis sleepte. Daar wachtte mij een ontbijtje en een warme kop koffie.Later ben ik nog even in de camper bezig geweest. Ik heb de antislip matjes op de beide verstevigde banken geplaatst. De zitkussen blijven nu vast op hun plaats. De rugkussen worden voorzien van klittenband, waarmee ze tegen de wand vastgezet kunnen worden. Over twee weken worden de extra zitplaatsen door de RDW gekeurd. Ik ben benieuwd.