Fenna's recht

'...ik ben er weer klaar voor....' 

Vanmiddag heeft Fenna mij weer uitgelaten. Zoals gewoonlijk ging de werpstok met tennisbal mee. Fenna moet dagelijks even flink stoom afblazen. Ze is een bonk energie, dus een wandelingetje zet bij haar geen zoden aan de dijk.
Fenna heeft in mijn beleving recht op dat rennen. Mocht het een keer niet uitkomen, dan voel ik me daar toch wat schuldig over. Gelukkig voor haar heb ik genoeg zelfdiscipline om aan haar dagelijkse verwachting en behoefte tegemoet te komen. We lopen, ik bedoel ik loop en zij rent zodra we in een rustiger omgeving gekomen zijn. Midden tussen de boomgaarden en akkers. Daar komen we nauwelijks iemand of iets tegen. Al wandelend gooi ik de bal. Fenna geeft de voorkeur aan rennen in de berm. Het asfalt bevalt haar niet zo goed. Meestal begint ze al met een vliegende start, voordat de bal de stok heeft verlaten. Ik laat de bal op het asfalt neerkomen. Al rennend kijkt Fenna schuin naar opzij of de bal al in aantocht is. Als dat het geval is remt ze af en draait ze zich om. Klaar om de bal op te vangen. Soms is ze zo snel, dat ze de bal uit de lucht opvangt. Ik heb dat ook een keer geprobeerd met een badmintonshuttle. Dat is niet alleen erg moeilijk, maar ook pijnlijk. Probeer het eens.
Ook op de terugweg spelen we dit spel. Tussendoor gaat Fenna uitgeput in de berm liggen. Vaak begint ze dan al grommend over de bal te rollen. Zodra ze weer moed verzameld heeft, komt ze met de bal achter mij aan. En dan moet ik weer gooien, natuurlijk.

'...even stoom afblazen...'

Als we weer bij de drukke weg aangekomen zijn, gaat ze aan de riem. De wandeling naar huis kan ze gebruiken om tot rust te komen. Eenmaal weer thuis, kijkt ze me vaak dankbaar aan. Een mooi gezicht is dat. Als ze dan nog loopt te hijgen, blijven we nog even buiten. Weer binnen lebbert ze vervolgens wat (vers) water uit haar drinkbak en ploft dan voldaan in haar mand neer. Ik op mijn beurt neem een kop thee en plof net zo voldaan op de bank neer. Ik heb weer mijn plicht gedaan.