Verstappen tegen de rest

Er was een tijd dat ik op de fiets opeens geregeld ingehaald werd door... jongeren. Dat was even schrikken, gevolgd door (nog) harder trappen. Dat heb ik niet lang volgehouden. Ik heb me erbij neergelegd, de jongere generatie is sneller en heeft een betere conditie. Ze uitschelden of me beklagen (waar?) was niet aan de orde.
Hoe anders is het in de Formule 1, waar de gevestigde top opeens een joch in een Red Bull wagen aan de staart krijgt. Of erger : inhaalt! De bedreigde top voelt zich flink te kijk gezet (inclusief hun management) en begint onsportief te jammeren en te klagen en zelfs te schelden. Gevolg is dat Max onder vuur kwam te liggen en onlangs gestraft werd met tijd. Hij wel, anderen die ook door het gras reden of een andere 'fout' begingen niet. Ordinaire klassenjustitie.
Vooral het gemekker van Vettel en Niki Lauda valt op. Die kunnen het gewoonweg niet verkroppen dat een jong talent zich tussen de gevestigde orde nestelt en die van tijd tot tijd sportief op zijn nummer zet. Of, zoals een grappenmaker schreef : "Vroeger jankten de Ferrari's in plaats van de coureurs." Gewoon doorgaan Max!

De laatste uitdaging

Ik, bang voor de dood? Die tijd is geweest. Al kan ik me niet echt herinneren, dat ik ooit bang geweest ben voor de dood. Misschien kwam dat vanwege mijn christelijke opvoeding. Die zei dat ik na mijn dood in een paradijs zou belanden. Het enige waar ik nog wel bang voor ben, is dat ik na mijn dood mijn dierbaren aan gene zijde niet terugzie. Dan zit ik mooi verkeerd. Van hen kan ik het me niet voorstellen, zij zitten goed. Ja, soms twijfel ik waar ik terecht zal komen. Al zie ik mezelf niet in de hel belanden, want daar bevind ik me al. Een hel die aarde heet. Wat een ellende allemaal! Nee, ik ben niet bang voor de dood. Maar soms wel voor het sterven. Heb ik straks geld genoeg om een zachte dood te mogen sterven? Of loop ik straks juist vanwege geldgebrek een ziekte op inclusief een zware lijdensweg?
In Amerika sterven jaarlijks ruim 50.000 mensen aan een ziekte wegens geldgebrek. Geen of een te beperkte zorgverzekering dus. En je weet, in al het verkeerde volgen wij Amerika. Ik vind het erg schrijnend dat het juist een vrouwelijke minister moet zijn, die zo met mijn gezondheid marchandeert. Misschien heeft Edith Schippers te veel mannelijke hormonen of ontbeert ze moederliefde. Ik ben als de dood dat mevrouw Schippers straks mijn manier van sterven bepaalt. Dan moet ik via de hel in de hemel zien te komen. Op de valreep weer een uitdaging. De laatste.

Things to do

Op aanraden van Sonja heb ik mijn klussenlijstje maar even bijgewerkt. Er stond nog een aantal zaken op, dat na de handdoek-grap is komen te vervallen. Hoera!
Op dit moment is het lijstje gevuld met : de koppeling van de motor controleren; de zolder witten; helpen bij het maken van een vliering; een lamp voor iemand ophangen; de startmotor van de camper laten vervangen; een rolvloertje maken in de camper (onder het vaste bed, zodat de bagage gemakkelijk toegankelijk wordt; trek maar aan het touwtje en de boel komt naar je toe); roestbestrijding onder de camper; de tv aan een beugel ophangen en de tuin doen.
Woensdag gaan we naar de Milieustraat om een oud bankstel te lozen. Gisteren (ja, op zondag) is het nieuwe bezorgd. Ik moet zeggen dat het nieuwe bankstel nogal uitnodigt tot langdurig ontspannen. Er zitten van die uitklapbare beensteunen aan, zodat je zo goed als kunt gaan liggen. Als ik eenmaal ga zitten, dan...  De zit is wel wat hoger dan die van het oude. Fenna en Tom zijn niet zo voor dit soort veranderingen.

Afspraak is afspraak

Ook al stond het niet op schrift, ik heb me over het algemeen aan afspraken gehouden. Niet altijd. Ik heb een paar keer een afspraak afgezegd, omdat ik door dezelfde persoon onheus bejegend werd. Een kwestie van de boel weer in balans brengen. Zo zie ik dat. Al ben ik nu ook weer niet iemand bij wie de boel altijd maar in evenwicht moet zijn.
Premier Rutte roept dat ook : afspraak is afspraak. Maar natuurlijk alleen wanneer het hem uitkomt. Het gaat uiteraard over collega's, de EU en/of leden van het Koninklijk Huis. Niet voor zijn kiezers en andere landgenoten. Die afspraken veegt hij schaamteloos van tafel. Zo denkt Rutte steun te hebben van het CDA voor het toch maar JA zeggen tegen het verdrag met Oekraïne. Ik ben benieuwd, want een prominent CDA lid zei op de tv : Nee is Nee!
Gisteravond stond meneer opeens pontificaal in beeld in een reclamespotje voor de VVD. Het eerste wat me binnenschoot was : daar heb je die leugenaar weer. Rutte wil respect voor het MH17 onderzoek. Hahaha! Dat is een groot circus van politieke belangen, met bijna alle verdachten (Rusland mag niet meedoen)  als onderzoekers en Rutte als Hollandse ceremonie-trekpop.
Als Rutte zegt dat hij graag nog een termijn als premier wil optreden, dan heeft ie totaal geen sjoege van zijn eigen wanprestaties, aristocratisch gedrag, minachting voor de kiezers en leugens. Ik ga het maar niet weer hebben over zelfreflectie.
De koning zelf is in Australië. Zou hij het daar ook hebben over mensenrechten? Ik doel op de Aboriginals en de migranten in dat geïsoleerde opvangkamp. Wedden van niet? Een aantal jaar geleden heeft de Australische regering excuses aangeboden voor de manier, waarop men door de eeuwen heen met de Aboriginals is omgegaan. Dat is al heel wat. Nu nog de praktijk / mentaliteit veranderen. Da's pas een uitdaging.

En nu jij nog, sukkel!

Het UWV schreeuwt graag luidt van de daken, dat de werkloosheid (aantal mensen in de ww) daalt. Maar dat het aantal mensen in de Bijstand (geen recht meer op ww) stijgt net als het aantal zwartwerkers, vermeldt men gemakshalve niet. We moeten immers positief blijven.
Het UWV is telkens weer positief. Zelfs toen ik zelf in een artikel aangaf, klachten over het UWV te hebben en dat het nog niet goed met mij ging. Het UWV clubblad Perspectief brengt dus louter goed nieuws. Goed nieuws over voornamelijk jonge, vrolijke UWV cliënten, die ondanks de grote tegenslagen toch weer aan werk zijn gekomen. Fijn voor die mensen hoor, maar blijkbaar vooral voor het UWV zelf. Wat mij aan het blaadje opvalt is dat het telkens weer voornamelijk om een paar jongere blanke mensen gaat, terwijl er duizenden oudere en getinte medelanders in hetzelfde UWV schuitje zitten. Maar ja, die komen niet zo gemakkelijk aan werk en passen dus niet in het sprookjesclubblad Perspectief. De paar succesverhalen die het blad periodiek presenteert, komen mij over als een oproep aan al die honderdduizenden anderen, die het om allerlei redenen niet lukt weer aan werk te komen (vaak doordat het UWV zelf in gebreke blijft) : en nu jij nog, (ouwe) sukkel!

Maandagochtend

Zoals ik eerder voorspelde / verwachtte is voormalig Ajax trainer Frank de Boer in Italië ontslagen. Internazionale hangt ergens in de middenmoot en verloor gisteravond opnieuw. Zaterdag zei ik nog dat het ontslag zou plaatsvinden als Inter de uitwedstrijd tegen Sampdoria zou verliezen. En aldus geschiedde. De Chinese eigenaren van de club keken al langere tijd met scheven ogen naar de verrichtingen van De Boer en zijn elftal.
Buitenstaanders zeiden dat het De Boer niet lukte om zijn zienswijze aan de Italiaanse voetballers over te brengen. Maar ach, welke topclub wil tegenwoordig het spel van Ajax imiteren? Leuk voor onze Mickey Mouse competitie, maar internationaal van een veel te laag niveau.  De Boer was een goede voetballer, maar voor mij geen echte trainer. Ajax is al jaren afwezig op het CL podium en presteert ook op lager internationaal niveau nauwelijks. Er zijn in mijn ogen meer omhoog gevallen trainers; oud voetballers, onder hen zelfs wereldsterren, die op trainersgebied weinig tot niets presteren / gepresteerd hebben. Een paar uitzonderingen daargelaten. Ieder zijn vak.
Het aantal verkeersongevallen kent een stijgende lijn. Gelukkig komen de verkiezingen eraan en hoor en lees ik opeens over allerlei maatregelen, om. o.a. verkeershufters en bellers aan te pakken. Aan de andere kant maakt supergigant Jumbo reclame door Max Verstappen met een bloedgang door een dorp te laten scheuren in zijn F1 bolide. Menige moeder op weg naar school of crèche zou er jaloers op zijn.
Opvallend is het aantal verkeersslachtoffers dat de laatste tijd gevallen is, omdat ze om mij duistere redenen een snelweg menen te moeten oversteken. Omdat het gras aan de overkant groener is?
In Almere klinken geluiden als zou er voor de organisatie van de Floriade helemaal geen geld genoeg zijn. Wordt dit de zoveelste zeperd voor de opportunistische polderstad? Ik hoop het, want dat zal een camping veel ellende kunnen besparen. Het idee om de gemeenteraad op te doeken en te vervangen door periodieke besluitvorming door burgers, lijkt me voor die stad echt een hele goede.

Kinderen als proefkonijnen?

Een aantal dagen geleden heeft de Eerste Kamer een wet aangenomen, die medische proeven op kinderen en wilsonbekwamen toestaat. De medische wereld is in euforie. Voor de duidelijkheid : Iemand is wilsonbekwaam als hij (in één of meer situaties) niet in staat is zelfstandig verantwoorde beslissingen te nemen. Iemand is wilsonbekwaam als hij informatie niet kan begrijpen en afwegen; niet begrijpt wat de gevolgen van zijn besluit zijn; en/of geen besluit kan nemen. Ik weet niet in hoeverre ik mezelf kwetsbaar opstel als ik beken, dat ik soms ook last van dat soort situaties heb. Ambtelijke taal begrijp ik vaak niet en als ik op grond daarvan een besluit moet nemen, gebruik ik vaak 'Iet-wiet-waait-weg'. De gevolgen van mijn keuze zijn mij ook onbekend. Ik schijn hier behalve met mijn partner ook met anderen samen te wonen. Ik heb ze hier in huis nooit gezien noch gehoord. Maar ja, volgens de overheid (SVB en Belastingdienst) is het wel zo. Misschien kan ik in voorkomende gevallen die spookbewoners als proefkonijn naar voren schuiven. Over kinderen c.q. minderjarigen lees ik :  "....de eis van verwaarloosbaar risico en minimaal bezwaar komt te vervallen voor medisch-wetenschappelijk onderzoek met kinderen waarbij de deelnemende kinderen zelf niet direct baat hebben. Daarmee zal het mogelijk worden om, als bij dit soort wetenschappelijk onderzoek de risico’s en bezwaren (iets) meer dan minimaal zijn, de risico’s en bezwaren af te wegen tegen het belang van het onderzoek en daarmee tegen het belang van de volksgezondheid...." 

Het college voor de rechten van de mens heeft een aantal jaar geleden al bezwaar gemaakt tegen het voorstel van mevrouw Schippers. Maar zij en haar politieke kornuiten hebben de wet in de Tweede Kamer er doorheen gejast. Onlangs is dus ook de Eerste Kamer akkoord gegaan met deze nazi-achtige wet.
De ouders van kinderen hebben niets te zeggen over hun kids als proefkonijn : De volwassen 'wilsonbekwamen' helemaal niet. Die zijn al op voorhand onbekwaam verklaard.
Wat de kinderen betreft, zo'n proefkonijn hoeft niet zelf baat te hebben bij een medische test. Stel dat 100 kinderen een nieuw medicijn of een orgaan nodig hebben, dan is het volgens deze wet heel gewoon dat je je gezonde kind als proefkonijn afstaat. Ik heb al bijna niets meer te vertellen over mijn eigen lijf. De zorg over mijn gezondheid is overgedragen aan bedrijven die winst willen maken. Dat is iets heel anders dan gezond maken. Mijn organen werden per D66 decreet fundamenteel geconfisqueerd. Als ik wilsonbekwaam (in WO2 heette dat in Nazi Duitsland Joods) word verklaard, mag men medische proeven op mij uitvoeren. Maar dat zal men in omgekeerde volgorde uitvoeren. Rest mij not het College van de Rechten van de Mens. Maar ben ik daartoe dan nog in staat, of ben ik dan al gedrogeerd?
Het lijkt mij een goede zaak om maar te doen alsof ik helemaal gezond ben. Voor mijn dood moet ik mijn lichaam onbruikbaar gemaakt hebben voor de medische wereld. Of heb ik die net aangenomen wet helemaal verkeerd begrepen? Hij was wel weer in ambtelijke taal weergegeven.

Het bedrijfsleven gezien

Onlangs kwam een mij bekende naam opduiken. Ik heb ooit een keer een opdracht voor dat bedrijf gedaan. De naam zette mij aan het denken. Ik maakte er maar gelijk weer een testje van mijn geheugen van. Ik heb zoveel organisaties bezocht. Zo uit het blote hoofd in min of meer chronologische volgorde herinner ik me nog de volgende organisaties :

De Jong's Machinefabriek. Bank Giro Centrale, Beecham, Computercentrum ASB uitzendbureu, Faruna, Croon & co, FNV, Drost Beheer, ICS, ICC/BSO, Siemens AG, HoekLoos, Ferro, PUEM, Tefal, Rabobank computercentrum(2x), Modem Softwarediensten, Philips, Bührmann-Tetterode, Olivetti Nederland en Italië, Belastingdienst, Veenman, Mostert en de Winter, Mowi (D), Nationale Bomenbank, Heineken Nederland, Fiducia, Syntegra, Superbikes, KSI/Centric, Bibliotheken Flevoland.
Overal was het weer anders. Niet alleen de stand van zaken met betrekking tot de informatievoorziening, maar ook het werk en de bedrijfscultuur. Ik herinner me twee gevallen waarin het mij wat onduidelijk was voor wie ik werkte. In beide gevallen betrof het een adviestraject. Een daarvan betrof het selecteren van het beste standaard informatiesysteem voor de groensector, de andere had met de selectie van een erp-achtig systeem voor het tweewielerbedrijf te maken. Al die organisaties hebben me datgene gebracht waar ik op hoopte toen ik eind jaren 70 voor de detachering koos : veel afwisseling en  veel leuke mensen.
Het zijn niet alle organisaties waar ik binnen ben geweest. Er zijn ook nog organisaties die ik weliswaar geregeld bezocht, maar waarvoor ik nooit een interne opdracht heb gedaan. Bij die bedrijven waren medewerkers / collega's werkzaam, die ik ondersteuning verleende bij hun opdrachten en hun loopbaanontwikkeling. Dat was nadat ik van Advies en Management was overgestapt naar People- / fieldmanagement. Dat is dus een andere waslijst met namen. Die van door mij vanuit die functie bezochte organisaties. De eerste lijst is misschien niet volledig. Maar dat hoor ik dan wel van mensen die mij nog kennen.

Startmotor : Operatie mislukt

maar de patiënt leeft nog. Gisteren heb ik de gereviseerde startmotor opgehaald. Voor 50 euro is ie helemaal weer tiptop. De startmotor is eerst getest. Er was een lager kapot, dus hij draaide in eerste instantie niet soepel. Daarna is ie gedemonteerd, gecontroleerd, schoongemaakt en van een paar nieuwe onderdeeltjes voorzien. De eindtest leverde een als nieuw draaiende startmotor op.
Omdat meneer het die dag erg druk had, hij had beloofd de startmotor van de Ducato te vervangen, besloot ik zelf aan de slag te gaan.
In de loods kreeg ik de bouten vrij gemakkelijk los. Maar toen bleek het geval nogal ingeklemd te zitten. Met name een slang met klem blokkeerde een volledige verwijdering. Ik durfde die slang niet los te maken en heb de gedeeltelijk los gemaakte starmotor met veel pijn en moeite weer op zijn plek gekregen. Ik laat het vervangen maar aan de monteur over. Ik weet in elk geval dat het een klusje van hooguit 30 minuten is, als ie op een brug zou staan.
Het kan zijn dat van de oude startmotor ook het lager niet meer soepel draait. Het nukkige gedrag, de ene keer wel soepel de andere keer schoksgewijs draaiend, zou daarop kunnen duiden.

Schoorsteen vegen

In ons eerste huis heb ik zelf een open haard gemaakt. Het rookkanaal was al aanwezig vanwege een kolenkachel en later een gashaard. Ik heb het deel dat zich in de woonkamer bevond weggehakt. Het was een gemetseld kanaal en had zodoende een ruw oppervlak.
Ik veegde het kanaal zelf met een veger. Een lang stuk touw met aan het eind  een stalen, ronde borstel en zware bal. Ik liet de veger met bal vanaf het dak in de schoorsteen zakken en haalde hem dan al zakkend op en neer. Natuurlijk had ik vooraf de haard met plastic afgeplakt, zodat de kamer schoon bleef. In de haard had ik een bak geplaatst om het roet (creosoot)  op te vangen. Er kwam al ragend heel wat roet uit die stenen schoorsteen.
In onze derde woning was geen rookkanaal. Dat hebben we laten aanleggen met dubbelwandig stalen pijp. In de woonkamer werd een allesbrander geïnstalleerd (foto). Na een jaar stoken besloot ik het vegen op een andere manier uit te proberen. In een bouwmarkt zag ik speciale houtblokken om de schoorsteen te reinigen. Zo'n blok moest opgebrand worden in de kachel en dan zou de roetaanslag verdwijnen. Er stond niet bij vermeld, waar die aanslag naar toe ging..... Er zat trouwens ook een soort brandverzekeringspolis bij die blokken.
Na het verbranden van die twee blokken liet ik het kanaal door een bedrijf schoonvegen. En wat bleek? Er kwam nagenoeg niets uit! Omdat ik behoorlijk alert was op een mogelijke schoorsteenbrand, bleef ik het rookkanaal wel op aanslag controleren. Ik heb de blokken geregeld gebruikt, ook tussentijds. De schoorsteen heb ik sindsdien niet meer laten vegen. Ik had voor de verkoop van het huis dat kanaal moeten laten vegen om zeker te weten dat het nog steeds zo goed als schoon was. Maar de koper twijfelde of ie de kachel zou overnemen of niet. We hebben de koper wel op de hoogte gesteld van het niet-vegen.

Al is de Lügenpresse nog zo snel

Gisteravond volgde ik een interessante documentaire over de toestanden rond de migrantenstroom in Duitsland van afgelopen periode. De documentaire liet zien hoe de lokale en landelijke overheden middels verzwijgen en/of verdraaien van feiten probeerden een positief beeld te blijven schetsen van de stroom migranten. Ook gezaghebbende kranten deden aan het verdoezelen van feiten mee, in plaats van een objectief beeld weer te geven. Het ging met name over de manier waarop de gebeurtenissen tijdens de jaarwisseling in Keulen plaatsvonden. Toen werden honderden vrouwen aangerand door jeugdige Noord-Afrikanen en Irakezen.
De uitwerking is volgens een Duitse deskundige contraproductief gebleken : er is veel meer weerstand tegen de komst van Arabische en Afrikaanse migranten dan voorheen. Discriminatie en intolerantie zijn toegenomen. In Keulen waren het groepen jongeren uit Noord Afrika (nader gedefinieerd als Marokkanen) en Irakezen die zich ernstig misdragen hebben, door vrouwen lastig te vallen / aan te randen. Naar zeggen waren daar nauwelijks Syrische vluchtelingen bij aanwezig. Maar door alle geheimzinnigheid werd die conclusie door de burgers wel getrokken. Men ergerde zich aan de brutaliteit van de vreemdelingen, die zich alles denken te mogen permitteren, omdat "Mevrouw Merkel ons gevraagd heeft naar hier te komen." Al met al kreeg ik van de Duitse verantwoordelijken in de documentaire weer het oude bekende Wir haben es niet gewusst als excuus te horen. Er werd gesproken alsof men louter afhankelijk was van communicatie op papier : het stond niet in krant A, dus...  Dat klinkt in een tijd van sociale media, smartphones, WhatApp, Twitter enz. erg ongeloofwaardig. Jammer dat de journaliste dit niet naar voren bracht. Toen de waarheid aan het licht kwam werd de Duitse pers uitgemaakt voor Leugenpers (Lügenpresse) een term uit de Nazi-tijd toen de pers het Nazi regime volop steunde (Trump aanhangers bezigen die term ook). Het was zelfs zo erg, dat slachtoffers die spraken of klaagden over hetgeen hen die horrornacht was overkomen, als vreemdelingenhaters werden afgeschilderd. Een reactie die we ook in ons land kennen als het om critici van het vluchtelingenbeleid gaat. De vluchtelingenpolitiek van Mevrouw Merkel moest hoe dan ook van hoog tot laag beschermd worden.
Ook in ons land zijn overheden en pers zo te werk gegaan. Dat doet men nog steeds op allerlei gebied waar politiek speelt. Maar ook hier geldt, al is de leugen nog zo snel....
Als ik tegen een ambtenaar in het bijzonder of de overheid in het algemeen lieg, word ik gestraft. Als het andersom gebeurt, is heet het 'politiek'.

Een nog Koudere Oorlog

Het is alsof de situatie tussen Rusland en het Westen alsmaar verergert. Hij is inmiddels naar mijn gevoel erger dan begin jaren 60 tijdens de Cuba-crisis. Toen installeerden Russen raketten op het eiland van Fidel Castro, die op Amerika waren gericht.
Nu is het andersom. Amerika heeft samen met zijn makke schapen een gordel van wapentuig rond Rusland aangelegd. In Roemenië is een NAVO hoofdkwartier gevestigd. Ons land propt daar ook vlug een paar militairen in, zodat ook ons land zich aangevallen kan voelen als Rusland iets zou ondernemen. Vanuit de NAVO wordt al geregeld rond getoeterd, dat een aanval op een bondgenoot een aanval op alle NAVO lidstaten is. Ja hoor, daar gaan ze weer.
Ik heb er zo mijn ernstige bedenkingen over. Oorlog is geen middel om vrede te bereiken. De schreeuwers zitten ten tijde van een oorlog telkens weer veilig elders en laten burgers en militairen op het slagveld hun vuile werk doen. Ik hoop het natuurlijk niet, maar mocht er toch een oorlog uitbreken dan is dit deel van Europa de klos. Hopelijk staat Brussel dan als A-target op de Russische lijst net als Washington en het Pentagon. Daar houden immers de witte boorden criminelen zich schuil, die in navolging van Napoleon en Hitler koste wat het kost uit zijn op een groot Europa.

Anders gelezen

* Lelystad staat als derde genoteerd als stad met de meeste WhatsApp-buurtpreventie groepen. Niet iets om trots op te zijn. Ik lees zo'n bericht als : in Lelystad moet je heel goed op je hoede zijn. Of als :  Lelystad is behoorlijk onveilig.
In dezelfde stad probeert men ondernemers te dwingen zich in het centrum te vestigen. Daar is niet elke ondernemer blij mee. De gemeente probeert op die manier nog meer bezoekers naar het centrum te 'lokken'. Bedoeld wordt te dwingen naar het centrum te gaan. Ik zie de poging als weer een paardenmiddel om mensen te alten wennen aan het betonnen, winderige centrum.
Eerder heeft Lelystad de activiteiten op het voormalig Werkeiland weggehaald omwille van de toen nieuwe Bataviahaven. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat het een geslaagde actie was. De Bataviahaven is en blijft een saaie omgeving.
* Ons land staat bekend om zijn botheid, racisme, discriminatie, verheerlijking van erfgoed enz. Ondanks al die negatieve belevingen, staan hier opvallend veel vreemdelingen voor de deur om hoe dan ook binnen te komen. Waarom eigenlijk? Om enkel de krenten uit de Nederlandse pap te pikken, want we weigeren nog steeds van ons eigen (cultuur)geloof  af te stappen. Maar dat zal niet zo lang meer duren. Vreemdelingen zijn in de minderheid en toch brengen ze grote maatschappelijke veranderingen te weeg. Totdat we geen Nederlanders meer zijn?
* Oekraïne verwacht van Nederland dat ons land het helpt door het EU-verdrag alsnog te tekenen. Het land heeft ons immers zo fijn en vlot geholpen met het MH17 onderzoek? Ik lees dat Oekraïne Nederland probeert te chanteren. Ordinaire maffia politiek over lijken. Ik zeg : Haal die radarbeelden tevoorschijn en pak die Oekraïense misdadigers op die het vliegtuig hebben neergehaald en lever ze uit.
*Premier Rutte heeft schijt aan de meerderheid van de Nederlanders die NEE hebben gezegd tegen het verdrag met Oekraïne. Hij blijft met Brussel praten in de hoop zijn eigen zin door te kunnen drijven. Wat een walgelijk aristocratische VVD ventje!

Slapende politieagent

Tja, een snelheidscontrole is niet bepaald een zeer spannend gebeuren. Althans, niet voor de betrokken agenten. Ik kan me voorstellen dat het zelfs slaapverwekkend werk is, vergeleken met de dagelijkse jacht op boeven. En dus viel deze vrouwelijke agent tijdens het werk in de Flevopolder in slaap. En ja, dan is de kans groot dat je betrapt wordt door iemand met een smartphone. En dan kom je op het www. Maar of dit alles nou zo'n ramp is? Ik hoop dat mevrouw lekker gedut heeft.

Luchtmacht is geen Airgunner

Vanwege het uitsterven van de Airgunners heeft de organisatie bedacht dat de Koninklijke Luchtmacht hun rol gaat overnemen. In die samenstelling vind ik de herdenking een surrogaat bedoening gaan worden. Als men de Royal Airforce had gevraagd, zou ik het nog begrijpen. Maar onze Luchtmacht?? Zo'n invulling doet flink afbreuk aan de geest van de herdenking. Niet doen! De oplossing doet me denken aan de zogenaamde nep-veteranen.

Geef de computer maar de schuld

Het belastingkantoor GBLT, dat o.m. voor het Waterschap Zuiderzeeland belastingen int, heeft een enorme blunder begaan. Het gevolg is dat ruim 1 miljoen euro niet meer geïnd kan worden voor het Waterschap. De fout vond plaats in 2013 en is administratief verjaard. Dat is dan het positieve gevolg voor de betrokken belastingbetalers.
Wat mij stoort, is dat het GBLT de schuld legt bij een nieuw computersysteem. Lekker gemakkelijk, hoor! Een nieuws systeem dient getest te worden. Niet alleen door de systeemontwikkelaars, maar ook door de gebruikers in dit geval het GBLT en.... het Waterschap! Deze gebruikersacceptatietest is dus niet correct uitgevoerd. Met andere woorden : niet de computer, maar het betreffende personeel van het GBLT en het Waterschap is de schuldige. Tenminste, als je zo'n systeem anno 2013 (en veel eerder) volgens de gangbare methoden en technieken ontwikkelt / aanschaft en implementeert. Beide organisaties hebben groen licht gegeven voor het in productie nemen van een systeem waar fouten inzitten.
Ook het Waterschap is dus in de fout gegaan. Twee keer zelfs. Met een beetje goede controle had de fout op z'n minst aan het eind van het boekjaar 2013 al opgevallen moeten zijn. Nog even, dan geeft een timmerman die vergeten is ergens een spijker in te slaan, zijn hamer maar de schuld.
Ik hoop dat het Waterschap de schade niet gaat verhalen op de Flevolanders, maar het bedrag terughaalt door bezuinigingen in de eigen organisatie.

Startmotor probleem

Gisterochtend ben ik eerst een antigriepprik gaan halen. Je kon merken dat het gratis was; druk dus. Voornamelijk mensen met grijs haar, net als ik. Maar de rij wachtende slonk zienderogen. Voordat de assistente de naald in mijn bovenarm plantte, nam ze een slok uit een glas. "Moet je je wat moed indrinken?", vroeg ik. Het bleek geen wodka of jenever, maar water te zijn. Ik voelde nagenoeg niets van de prik. Dit keer werd de naald niet in de zijkant, maar meer aan de achterkant van mijn bovenarm in mijn lijf gestoken. Hopelijk heeft het goedje weer een positieve uitwerking op mijn gezondheid.

Ik hoop dat ik er goed aangedaan heb, ik heb een andere (gebruikte) startmotor gekocht. Het euvel van de Ducato is dat ie de ene keer vlot en de andere keer erg moeizaam start. Het laatste kwam vaker voor en deed vermoeden dat de accu zwak was. Maar dat was dus niet zo. Trouwens de accu was bij aankoop van de Duc spiksplinternieuw. De aansluitingen van de startmotor heb ik ook nagezien. Ik heb de aarding / massa opnieuw gemonteerd. Daarvoor heb ik er goed voor gezorgd dat het blank op blank metaal is. De oude aansluiting was nogal gecorrodeerd door accuzuur. Ondanks de ingrepen bleef het euvel zich voordoen. Gelukkig startte de Duc wel telkens. Natuurlijk heb ik flink gegoogeld (of digitaal gegoocheld?)  om op allerlei fora over de startproblemen van de Ducato te lezen en de mogelijke oplossingen.
Gelukkig is hier in de buurt een Ducato specialist, zij het dat het een demontagebedrijf is. Daar lag voor weinig een startmotor op mij te wachten. Voor alle zekerheid heb ik hem gelijk naar een revisiebedrijf gebracht. Pas na de revisie ga ik hem (laten) monteren.
De startmotor zit met drie bouten en een steun vast op het motorblok. De grote steun zelf zit met twee dikke bouten vast op het blok.  En dan de bedrading nog. Dus zo spannend is het niet. Maar er is wel een hefbrug voor nodig, want hij zit wat ingeklemd tussen andere motordelen.
In de loods heb ik na het demonteren van een oude cv ketel het reservewiel onder de wagen vandaan gehaald. Het wiel ligt in een rek, dat onder de bak hangt. Sinds de montage van een trekhaak, is het reservewiel lastig onder de wagen vandaan te krijgen. Dat komt omdat onder de bumper zich nu de dwarsbalk van de trekhaak bevindt. Het is zaak om bij een lekke band eerst het reservewiel te lossen met behulp van de krik. De achterkant moet een centimeter of 5 omhoog. Pas als het reservewiel bevrijd is, kan het vervangen van de lekke band pas beginnen vanwege het gebruik van de krik. Zo, dat weet ik dus ook weer. Ik heb nog gekeken naar andere opties, maar die zijn lastig te realiseren. Een wiel op het dak vergt weer een ladder en/of een hijskraantje. En aan de achterdeur ophangen zie ik helemaal niet zitten. Ik heb het rode gevaar trouwens een (voor mij) nostalgische 'naam' gegeven : C13.

The Hobo Song

Moet dat nou?

Ik las dat een 18 jarige prinses 250.000 euro per jaar krijgt (verdienen is wat mij betreft iets anders) en meer dan een miljoen euro aan onkostenvergoeding. Een 'gewone' 18 jarige ontvangt na hard werken minimaal 693 euro bruto! Sorry hoor, maar ik vind het schaamteloos. De koning mag wat mij betreft geld krijgen, maar de rest moet er gewoon voor werken. Net zoals in menig gezin.
Er gebeuren meer dingen die ik onacceptabel vind. Zoals dat speciale vliegtuig dat leeg meevliegt. Wat een verspilling van belastinggeld! Het is haast middeleeuws. Alleen wat gemoderniseerd. Het gepeupel moet zich maar zien te redden, terwijl majesteit en zijn gevolg goede sier maakt. Zelfs met dat soort enorme bedragen moet het volk toch nog bijdragen aan koninklijke zaken, zoals nationale cadeaus (zijn niet van het volk, maar van politici) en het onderhoud ervan. Het liefst zou ik een evenredig deel van mijn bijdrage aan het Koningshuis willen stopzetten. Maar ja, dan kan het zelfs zover komen, dat ik in de gevangenis en daarna in de goot terecht kom. Er is sinds de Middeleeuwen weinig veranderd. Het volk is en blijft machteloos, wordt geplukt en dom gehouden.
Rutte zal wel weer JA zeggen tegen de EU inzake het verdrag met Oekraïne. Tenminste, dat verwacht ik. Zo'n JA bevestigt hoe erg het gesteld is met onze democratie aristocratie en de macht van de EU. En de chantagepraktijken van Oekraïne. Maar ja, dat kan allemaal als je een mietje als leider kiest. Als zo'n iemand boos wordt, gaat ie met zijn handtasje slaan. Hopelijk krijgen we met het volgende kabinet een echte kerel aan het roer.

Eddy Christiani

Hij is niet meer. Ik ken hem van de liedjes uit mijn jeugd. Mijn moeder was een fan van hem. Om mij onduidelijke redenen, mocht mijn pa dat niet weten. Ze vertelde ook dat Eddy ooit geprobeerd heeft in de band van haar zwager (mijn oom Henk) mee te mogen spelen als gitarist. Maar de band had geen gitaristen meer nodig. En dus ging Eddy solo als zanger / gitarist. Behalve aan leuke vrolijke liedjes gaf hij ook de elektrische gitaar in ons land bekendheid. R.I.P.

Geen laatste groet

Soms plaats ik mezelf in gedachten voor een dilemma. Zo vroeg ik me onlangs af, of ik al dan niet naar de begrafenis of crematie van iemand zou gaan. De persoon in kwestie heeft mij onheus bejegend. Hij is nota bene terminaal. Wij hebben hem vaak geholpen en bijgestaan op voor hem moeilijke momenten.
Van heel dichtbij heb ik meegemaakt, dat terminale mensen schoonschip maken. Het ging toen over gewone, menselijke kwesties die recht getrokken werden. Ik had daar veel respect voor. Ik had wat moeite met mensen die tijdens hun gezonde leven structureel een last waren voor anderen en vlak voor hun dood opeens wel spijt betuigden. Maar ach, de moordenaar aan het kruis werd ook vlak voor zijn dood vergeven.
De persoon in kwestie zit heel anders in elkaar. Hij is zeer opvliegend en agressief. Hij is er met de jaren niet milder en rustiger op geworden. Hij heeft mij in een boze bui figuurlijk een schop onder mijn achterste gegeven. Ik vroeg mezelf af in hoeverre ik nog iets voor hem zou willen doen. Stel hij heeft hulp nodig. Zal ik hem dan toch gaan helpen? Mijn gevoel zegt : doe maar niet, meneer is nogal rancuneus. Als ie voor mijn neus zou neervallen, dan zou ik wel hulp bieden. Niet door mond op mond beademing hoor, maar door 112 te bellen. In zijn laatste levensfase zal hij mij niet meer groeten en helemaal niet terugkomen op zijn gedrag. Ik zit daar ook niet zo op te wachten. Een laatste groet van mijn kant zit er dus niet in. Ik houd me aan zijn laatste wens, toen hij mij uit zijn leven bande. Daarmee blijf ik ook dicht bij mezelf.
Foy Vance vond ik in 'Jam in the van', een mobiele op zonne-energie aangedreven muziekstudio, die op zoek is naar nieuwe geluiden.

Roerig Duitsland

In Duitsland is een horror loserclown gesneuveld. Nou ja, gesneuveld. Hij viel wel op straat neer, maar leeft nog. De clown werd nota bene door een vriendje neergestoken. Het 14 jarig joch had niet direct in de gaten dat het een vriend betrof die dreigend als clown op hem af kwam rennen. Na de steekpartij, toen hij merkte dat het een vriend was, ontfermde de jongen zich over het slachtoffer. De clown is buiten levensgevaar. Er zijn in Duitsland steeds meer clowns, maar de agressie tegen die clowns groeit met de dag. Ik ben benieuwd hoe men straks Halloween doorkomt.
De Duitse politie maakt jacht op terroristen. In heel het land worden razzia's gehouden. Dat klinkt wat historisch en luguber. Alle tot nu toe aangehouden verdachten zijn heel toevallig asielzoekers. Maar dat zegt helemaal niets. Puur toeval. Worden ze straks in kampen opgesloten?
Het overgrote deel van de echte Duitsers is tegen een visa vrij reisverkeer voor Turken. De Turkse Duitsers of Duitse Turken denken daar anders over.
Mevrouw Merkel beweert de islamisering met een blokfluit en kerstliedjes te kunnen bestrijden. Je mag die zin van mij best 3x lezen, als je het niet gelooft. Mij hoor je niets zeggen of schrijven over naïviteit en/of dementie. Maar misschien bedoelde Merkel de Zauberflöte, de Toverfluit.

Decadent op de camping

ook leuk om naar te kijken

Afgelopen weekend hebben we zowaar een kleine tv meegenomen toen we met de camper op stap gingen. Enkel een tv'tje met een ingebouwde dvd speler. We hebben geen ontvanger en schotel voor dat apparaatje. 's Avonds hebben we naar twee films gekeken. Dat was een aparte gewaarwording! Ik had altijd gedacht zo'n ding nooit te zullen meenemen op vakantie.  Ik heb nooit begrepen waarom zoveel mensen zo'n ding meenemen als ze een paar weken op vakantie gaan. Oké, het was maar een weekend. En.... het was niet bepaald weer om 's avonds buiten te gaan zitten. Onze buren hielden het wat langer vol, maar die hadden elk een deken om zich heen geslagen. De buitentemperatuur daalde die nacht tot vijf graden boven nul. Boven op de camper van de buren stond een grote schotelantenne naar de heldere lucht te staren. Het was een grote wagen met een hydraulisch systeem om hem waterpas te installeren. Over decadent gesproken.
Dus het werd geen blauwbekken, maar binnen in de bak zitten. Het werd overigens ook niet gewoon zitten, maar rechtop op bed zittend.  Met het kussen in de rug. Het toestelletje had ik op de kookplaat geïnstalleerd, dicht in de buurt van een wandcontactdoos. Twee films dus. De een met o.a., Kris Kristofferson als opa (Dreamer). Een film voor kinderen tot 12 jaar of zo. Geen ondertiteling maar nagesynchroniseerd. Goed genoeg voor oma en opa om een beetje te wennen aan een tv in de wagen en de tv uit te proberen. Dat ding stond al jaren werkloos in een kast stof te vangen.  De andere film was The Reader, wel een interessante film voor grote mensen. Het film kijken resulteerde ook in een voorverwarmd bed. Waar een tv'tje al niet goed voor is.
De tv laten we niet in de camper achter. Het zal daar de komende periode vochtiger worden en we willen de inventaris basic houden. Mocht de wagen gejat worden, dan liggen er louter huis camper-, tuin- en keukenspullen in.

Internationaal strafhof

Afgekort IS (louter toeval). Een aantal Afrikaanse landen heeft het lidmaatschap van het IS opgezegd. In mijn optiek met valide redenen. Het IS is ook in mijn beleving erg selectief bezig. Er zijn landen waar ongestraft duizenden tot miljoenen mensen omgebracht worden. De verantwoordelijken worden door het IS nooit op het matje geroepen. Onder die landen bevinden zich opvallend veel westerse, die nota bene 'lid' zijn van het IS. De omstandigheden waarin de slachtoffers vallen, worden afgedaan als 'ongelukjes'; een verkeerd bombardement of onzuivere beschieting of een andere drogreden. Ook veroorzakers van ernstige milieudelicten (zoals Shell) die aan duizenden het leven hebben gekost, worden niet gedaagd.
Er wordt door het IS alleen geoordeeld over anderen (niet Westers). Logisch, want ook het IS staat onder invloed van Amerika. Een land als Israël wordt ook nadrukkelijk de hand boven het hoofd gehouden. Het is dan weliswaar geen lid, maar menige crimineel is ook geen lid van een rechtbank laat staan van Justitie. Papieren onzin dus. Selectieve gerechtigheid. Toch duidt men het Hof aan als zijnde onafhankelijk. Een treurige zaak.
Het Internationaal Strafhof is als een papieren tijger met een bepaalde voorkeur, als hij honger heeft. Als een lid geen zin heeft om een verdachte uit te leveren aan het IS, dan gebeurt het gewoon niet. Opvallend is dat met name de VN zich erg veel bemoeit met het IS. Die organisatie beschouwd zichzelf als een soort Openbaar Ministerie, de aanklager. En wie VN zegt, zegt Amerika. Het IS is niet zonder reden in Nederland gevestigd. Wij heffen graag ons vingertje bezwerend op naar anderen. Daar maken landen als Amerika en Engeland zoals gewoonlijk driftig misbruik van.
Meten is weten. Van de bijna 40 zaken die het Hof heeft gevoerd, hebben slechts twee geleid tot een veroordeling. Mijn conclusie : Opdoeken dat Hof!

Opvoeden voor dummies

Fout : "Wil je een boterham?"
Goed : "Aan tafel!"
Fout : "Vind je dat niet lekker?"
Goed : "We eten hier wat de pot schaft" of "Als je het niet opeet, prop ik het in je oren"
Fout : "Waar wil je zitten (in de auto)?"
Goed : "Instappen en op je plek zitten!"
Fout : "Weet je dat dat pijn doet?"(moe krijgt een klap in haar gezicht)
Goed : knal voor de kop (geldt ook voor schoppen, knijpen, haren trekken enz.)
Fout : "Ach, was de juf boos / stout?"
Goed : "Wat heb je uitgevreten?!" (gevolgd door excuses aan juf aanbieden en straf)
Fout : "Heeft oma je naar je slaapkamer gestuurd?"
Goed : zie vorig voorbeeld
Fout : "Wil je je schoenen /speelgoed even opruimen?"
Goed : "Ruim je rotzooi op!"
Fout : "Heb je goed geslapen?"
Goed : "We zeggen hier eerst 'goede morgen'!"
Fout : "Dat vind ik niet leuk om te horen" (kind van 8 schreeuwt : "kut kankerwijf"
Goed : (met overtuiging / dreigend) "Waag het niet zoiets lelijks nog een keer te zeggen!"
Fout : "Moet de bank kapot?" of "Weet je hoeveel zo'n bank kost?" (kind springt op de bank)
Goed : "Houd daar onmiddellijk mee op!"

Succes dummies!

Paardenstront

Als kind zag ik geregeld mensen de paardenstront van de straat scheppen. "Goed voor de rozen!", zei een meneer toen ik hem gadesloeg. De groenteman en de schillenboer gebruikten nog paard en wagen. Zondags waren het de bezoekers van de Gereformeerde kerk aan de Hoofdstraat, die in zwarte koetsen getrokken door (mooie) paarden zich verzamelden bij de boerderij van Braat. Een spoor van paardenstront over de Hoofdstraat achterlatend. De boer had zelf ook paarden. Een van die paarden, Bles, liep vaak in het weiland voor ons huis.
Het paard als trekdier is lang geleden uit het dagelijks straatbeeld verdwenen.
Op het strand van Julianadorp wemelde het ook van de paarden. Het waren er niet zo veel als een week eerder bij Den Helder, toen daar zo'n 400 Friese paarden bijeen waren.  Zo'n paardenbeest blijft indrukwekkend.
Maar wat een stront overal zeg! En wat een geur. Fenna vond het wel lekker ruiken, gezien haar reactie als we op weg naar het strand weer zo'n hoop vijgen passeerden. Ik keek even naar de rol met poepzakjes die aan Fenna's riem hangt. Bij de mensen op de paarden zag ik geen rol met strontzakken. Bestaat er zoiets als wegenbelasting voor paarden? Hier en daar lag wel erg veel paardenstront. Wel veel stront, maar geen rozen meer.

We glijden steeds meer af

Ons cultureel erfgoed brokkelt verder af. Na zwarte piet is nu de koe of zo je wilt, de veehouderij de klos. Opvallend is de zwabberende politiek, die het de veehouders haast onmogelijk maakt hun bedrijf op een verantwoorde manier te voeren. Aan de ene kant wat plussen en aan de andere kant veel minnen. In België liggen de Walen dwars voor wat betreft het Ceta akkoord. Waarom? O.a. vanwege de negatieve effecten op de veehouderij. Nederland vindt dat geen enkel probleem.

In Turkije worden vluchtelingen aan het werk gezet. Zo beweert het nieuws hier. In werkelijkheid willen de betrokken Syriërs gewoon wat geld verdienen en daar maken Turken lekker gebruik van. Net zoals wij hier doen met Polen, Roemenen enz.  Het is in landen als Turkije (hazelnoten) en Syrië ook gewoon, dat ook kinderen worden ingezet. Maar in ons land klinkt naar aanleiding van de Turkse handelsgeest het ach-en-wee weer. De Nederlandse pot die de Turkse ketel iets durft te verwijten.

ruzie met Zwarte Piet

Als het toch weer over zwart gaat, Tv zender RTL(af) gaat zwarte piet een andere kleur geven. Tja, dat krijg je als jaren lang kinderen op de kade hebben geroepen : "Rot op zwartjes, ga naar je eigen land!" En die rammelende boeien aan de polsen en enkels van die zwartjes waren ook niet leuk om te zien. Die deden hen telkens denken aan de slavernij, de tijd waarin hun voorouders hun eigen familie verkochten.  En als Sint zei : "Piet geef mij dat boek eens", dan hoorde je Piet nooit verontwaardigd schreeuwen : "De slavernij is voorbij!!" En als Piet een standje kreeg van Sint, zei Piet ook nooit boos : "Hé ouwe zak, dat zeg je zeker omdat ik zwarte ben!" En toch deden ze vrolijk hun werk en deelden ze cadeautjes en snoep uit. Dat laatste strookt toch helemaal niet met de werkelijkheid? Daar zou men iets aan moeten veranderen.
Hugo Borst maakt zich als enige BNN'niet druk over Zwarte Piet, maar de zorg voor ouderen.

duiken naar het wrak van de PvdA

De PvdA, met de A van afgunst, armoede en afbrokkeling, wil graag met de GL samen een fractie vormen. Tja, Groen Links is de ultieme reddingsboei voor de zinkende PvdA. Ik heb graag twee euro over om ervoor te zorgen dat Samsom lijsttrekker blijft. Dan weet ik zeker dat het PvdA schip in de rustige politieke zee vergaat. Niet met man en muis, want er zitten enkel ratten op. En die verlaten een zinkend schip helaas op tijd.

De Nederlandse vissers vissen straks achter het net. De Britten willen hun eigen wateren exclusief voor de eigen visserij. Een logisch gevolg van de Brexit. Misschien kunnen ze naar de Middellandse Zee verkassen om daar drenkelingen uit het water te vissen. Onze overheid heeft daar miljarden voor over.

All that you carry

Fenna aan het strand

Machtig mooi was het om Fenna daar op het strand te zien rennen. Ze was helemaal in haar element. Ze zag voor het eerst de zee, toen we in 2012 in Middelburg kampeerden. We fietsten toen geregeld langs de Schelde. In eerste instantie was ze als de dood voor dat enorme water en vooral de 'aanstormende' golven. Maar met een flinke dosis geduld, rust en doorzettingsvermogen, begon ze het water leuk te vinden. We maakten daarbij gebruik van het feit, dat ze dicht bij ons wilde blijven.
Er waren dit keer veel meer honden op het strand. Van groot tot heel klein. Veel honden waren aangelijnd, maar er liepen ook veel honden net als Fenna los. Fenna schonk nauwelijks aandacht aan de andere honden.
Sommige 'honden' waren heel erg groot, roken nogal vreemd en droegen iemand op de rug. Althans zo zal Fenna de paarden gezien hebben. Ze vond de paardenvijgen erg lekker ruiken en probeerde soms stiekem wat te proeven. Maar we waren haar telkens een stapje voor : Foei! In tegenstelling tot Zorro, nam Fenna geen enkel slok van het zoute water. Gelukkig maar. Ze had enkel oog voor de stok en later de tennisbal. En natuurlijk het water. Het is ook prettig dat Fenna ook in zo'n omgeving goed luistert.
Onze buren op de camping hadden ook een hond mee. Een bouvier van twee jaar. Haar kop met lange oren deed me direct aan Zorro denken. Ze lag rustig voor de camper. Daar bleef ze ook keurig liggen als we met Fenna voorbijliepen. Ze liet alleen haar neus even werken.
Ze wilde later met Fenna kennismaken. Maar daar had de Friezin geen zin in. Ze blafte dreigend, wat de boef op afstand deed blijven. De bouvier liet wel blijken niet echt bang te zijn, maar wel Fenna's ruimte te respecteren. Al had ze liever even met haar gespeeld. Maar daar had Fenna geen zin in.
De nacht was behoorlijk koud. Maar Fenna had een mooi tentje in de camper, tussen beide stoelen. De nieuwe kachel deed het trouwens ook naar behoren. De temperatuur bleef keurig op 20 graden staan. En dat op halve kracht (750 watt). De volgende dag is Fenna met ons even op familiebezoek gegaan. Ook daar heeft ze zich keurig gedragen. We zijn trots op onze Fenna!

Klonen moet!

hond als controleur

In principe ben ik niet tegen het klonen van huisdieren. Gemak dient de mens. Wat is nou fijner dan een hond, die zijn eigen uitwerpselen opeet? Een hond zonder agressie? Een hond die niet blaft? Een hond die zichzelf een riem omdoet en uitlaat? Een hond, die meldt dat ie niet naar de dierenarts gaat of dat men geen belasting voor hem betaalt? Of zich bij een asiel meldt als de baasjes stiekem met vakantie gaan?
Of een kat die zijn eigen tuin niet durft te verlaten en bij voorkeur daar zijn behoefte doet? De planten en gazon van zijn baasjes besproeit en zichzelf te eten geeft?
Een kater die onvruchtbaar geboren wordt. Of zichzelf castreert (al zou ik niet weten hoe)? Of wat te denken van een kind dat zichzelf opvoedt? Klonen heeft best wel voordelen. Dan hoeven veel mensen zelf namelijk niet hun eigen wangedrag te veranderen.

Hygiëne in de supermarkt

Het is een vreemd gezicht, wanneer ik zie dat personeel van een supermarkt zich niet zo druk maakt over hygiëne. Ik krijg de kriebels, als ik bij de slagerij het personeel de 'verse' vleeswaren met blote handen zie beetpakken. Hoewel handschoentjes dragen ook niet alles zegt, geef ik daar toch de voorkeur aan. Met name op de broodjes afdeling staat het gebruik van blote handen helemaal erg raar. Ik word als klant geacht met een speciale tang de broodjes te pakken. Waarom eigenlijk? Als de bakken worden bijgevuld doet de medewerkster dat gewoon met haar blote handen. Oké, er zijn ook veel klanten die met hun tengels aan de broodjes en croissants zitten. Ze bekijken ze, leggen ze terug als het hun niet bevalt en pakken weer een ander. Of ze graaien erin alsof de bak een grabbelton is, zoals laatst een oude tang dat deed. Ze wilde de zwarte tang niet gebruiken. "Te lastig", zei ze. Dat is ook wel zo. De tang is ongeschikt om daarmee die dikke, harde bolletjes te pakken. Ze schieten er zo tussen uit. En toch, als ik mensen met hun handen in de bak bezig zie, zeg ik daar wat van : "Lekker hoor!" Daarmee laat ik maar in het midden wat ik ermee bedoel.

Een weekend aan zee

gewoon in Nederland

Zaterdag hebben we de camper ingepakt (was zo gebeurd) en zijn we naar Noord Holland gereden. Het was stralend weer : zon en nauwelijks wind. Voorbij Enkhuizen werd de weg richting de A7 bij Hoorn een chaos. Die werd veroorzaakt door veranderingen op dit traject. Maar ja, we hadden alle tijd (hoewel..), dus kachelden we rustig door.
We reden slechts een korte tijd over de A7. We verlieten de snelweg snel om via binnenwegen richting de kust te rijden. Ons einddoel was dit keer Julianadorp. Daar bevindt zich o.a. een minicamping vlak achter de duinen. We reden dwars door het dorp 't Zand, waar we een vlotbrug over moesten om het Noord-Hollands Kanaal over te steken. Omdat we dat een bijzonder iets vonden, heeft Sonja eerst te voet de oversteek gemaakt om vervolgens de bus op de brug te fotograferen.
Aan de overkant reed ik niet door (zo vergeetachtig ben ik ook weer niet), maar stopte om haar weer op te pikken. Zo'n 10 minuten later reden we parallel aan de kust langs hoge duinen richting de camping. We mochten zelf een plekje uitzoeken. Er waren op dat moment slechts drie campers aanwezig.
Na de boel kampeer-gereed te hebben gemaakt (was ook zo gepiept) zijn we eerst in de zon gaan genieten van een kopje thee. Daarna zijn we een strandwandeling gaan maken. Ook op het strand was het prima weer. Geen jas nodig en volop ruimte. Ook voor Fenna, want het hoogseizoen is voorbij. Sonja heeft een vliegengordijn met peesband gemaakt, dat door de peesrail gehaald kan worden. Het gordijn deed zijn werk uitstekend! De boerderij was weliswaar geen (voormalig) veehouderij, maar vliegen waren er wel. 's Avonds dansten de muggen rond de camper, maar ook van hen hadden we geen centje last. De volgende ochtend hebben we nogmaals een strandwandeling gemaakt. Het weer was omgeslagen. Het was bewolkt. Maar niettemin nog steeds fijn strandweer.

Geholpen?, hoebedoelu?

Ingezonden n.a.v. Last van een kater.

Citaat: … meneer is ‘geholpen’… zo. 16 okt. j.l.

Sorry Willem, iedereen noemt het zo, maar ik vind het wel zó'n superstom-gladverkeerd woord hé?! Zeker bedacht door iemand die dacht dat de kater last had van zijn natuurlijke voortplantingsdrang? Nou, ... heb je dan wel eens gehoord dat een man daar last van had? en zich daarom ook maar even liet 'helpen'? Leuk voor een gesprek op een verjaardagsfeestje; ,,…Ja hoor, ik ben onlangs 'geholpen' want ik had zo'n enorme last he ...?". ,,...En de zorgverzekeraar heeft daarna ook goed 'geholpen' want het kostte mij geen cent…". Onze kater werd twéé keer 'geholpen'. De 2e keer om het arme beestje uit zijn lijden te verlossen omdat hij na 16 jaar ernstig ziek werd en heel veel pijn leed. Ik zie hem nog zo liggen op de behandeltafel van de dierenarts terwijl hij mij angstig aankeek met zijn ene, grote, angstige oog (aan het andere was hij al geruime tijd blind) met een blik van; ,,..Help mij dan...!".  Ik wilde hem niet 'even afleveren', bij de deur van de behandelkamer maar waardig afscheid nemen. De arts legde steeds precies uit wat hij ging doen en verzekerde mij dat onze 'huisvriend' er niets van zou voelen en dat heeft mij toen ook een heel klein beetje 'geholpen' bij het verwerken van het verdriet. Het was maar een beest? Jawel, ... maar wel één waar ik erg veel om gaf.

....ziende blind....

Onlangs liep ik met een kleinzoon in de stad over een ‘ribbeltjespad’ en hij vroeg mij waarvoor dat was gemaakt. Ik stelde hem een wedervraag: ,,…Heb je wel eens een blind iemand over straat zien lopen en weet je hoe zo iemand precies weet waar hij/zij kan/moet lopen…?’. Hij begon uit zichzelf met een verhaal over een rood/wit stokje dat heen en weer over de stoep sleept en toen wist hij meteen waarvoor die ribbeltjes waren. Zijn conclusie: ,,…dat vind ik heel slim bedacht en daar zijn die mensen wél heel goed mee geholpen. ,,…Maar zo’n hulphond is toch nog beter want die kan allerlei dingen zien, ook als ergens geen ribbeltjes zijn…”? Het jonge brein had het goed gesnapt. Onwillekeurig gleden mijn gedachten even terug naar een gebeurtenis uit het verleden, vanwege een probleem waar een andere groep mensen op straat mee werd (maar nu nóg wordt) geconfronteerd. Het probleem waar rolstoelrijders letterlijk nog wel eens tegenaan ‘liepen/lopen’: obstakels en moeilijk bereikbare winkels.
Met een aantal vrijwilligers, eenzelfde aantal ‘rolstoelers’, een plattegrond van onze woonplaats en een potlood gingen we op stap; op zoek naar onmogelijk bereikbare plaatsen voor mensen met een rolstoel. Op de plattegrond kwamen vooral in het centrum, bij de winkels, en openbare gebouwen, heel wat kruisjes en aantekeningen te staan. Nadat het allemaal keurig was uitgewerkt werd het pakketje bij de Gemeente op een bordje gelegd. Onze actie werd een succes want de problemen werden vrij snel vér-holpen en daarmee werden heel veel mensen gé-holpen.


Fan-tilator

Wat een energie!

Vanmorgen gingen opa en Emma naar buiten. Opa ging een stukje vegen. Emma had haar driewielertje mee en vermaakte zich op de betonblokken.
Na het vegen wilde Emma wandelen. Opa deed het tuingereedschap aan de kant en samen gingen we aan de wandel. De route liet opa aan de kleine Emma over. Zo liepen we samen een blokje om. Weer op het pleintje aangekomen, dacht opa dat Emma naar oma wilde. Maar dat was niet zo. Haar wandeling was nog lang niet af. Dus liepen we weer verder, via een andere route. Opeens wees Emma naar de overkant en riep : "Kom, naar de speeltuin opa!" Ze herkende blijkbaar de doorgang naar het speeltuintje.
In de speeltuin klom ze snel via een touwladder naar het platform van de glijbaan. Voor"dat ze zich naar beneden liet glijden, slaakte ze lachend een kreet : "Ajetoo!! Daarna klom ze weer naar boven. Dat spelletje hield Emma erg lang vol. Ze had er echt lol in. Totdat opa zag, dat tijdens het klimmen haar beentjes niet meer zo vlot haar lichaam omhoog konden drukken. "Hoera, de vermoeidheid slaat toe!", dacht opa stiekem. Emma testte nog even het klimrek en de wipkip en ging vervolgens achter een geveltje van een huisje zitten. Opa ging ervoor zitten en vroeg : "Dag mevrouw, mag ik een doosje snoep?" Emma dook weg en zocht iets op de grond. Even later legde ze een stukje hout op het vensterbankje : "Hier". Opa moest natuurlijk even betalen en zocht ook even op de grond. Daar zag hij een plat steentje, legde het op het plankje en zei : "Alstublieft". Emma keek er naar, keek mij wat verbaasd aan en zei : "Dat is geen centje!" Toen vond opa het echt tijd om weer naar huis te gaan.

Ondertiteling

...dat juist een Amerikaan dat moet zeggen...

Nou ja, bijna ieder vrouw..

HET wapenstilstand? Duh!! Men wil Poetin per se niet begrijpen. Voorlopig geen vrede dus..

Aan het verkeerde adres

Terwijl ik de restanten van een oude conifeer aan het uitgraven ben, komt een man achter mij staan. "Zo, ben je die mevrouw aan het helpen?", vraagt hij. Eerlijk gezegd heb ik geen zin in een praatje, want het graafwerk zit wat tegen. Meneer vervolgt : "Ze woont hier nog niet zo lang en ik moet zeggen dat ik haar wel zie zitten. Ze is erg aardig. Ja, ik zie haar wel zitten."
Ik ben meneer, een oudere buurtbewoner,  nu al zat. Ik kom overeind en draai me om. Terwijl ik de oude man strak aankijk zeg ik : "Ja, ik weet het, meneer. Ik ken haar al bijna 40 jaar. Ze is mijn vrouw." Meneer schrikt zichtbaar, draait zich om en loopt snel weg. Moest ik toch even lachen.

Vrouwen achter het stuur

Vanmorgen reden we rond 10 uur op de A28 ter hoogte van Zwolle richting het noorden. Het was druk en het schoot niet op. Boven de meest linker rijbaan hing een rood kruis. Natuurlijk, het is immers nog spitstijd. Met een snelheid van 70 km/uur kachelde de sliert auto's en vrachtwagens voort. Ik dacht : "Het zij zo, we zitten in de spits". Totdat ik, hoog gezeten, even een vergezicht had op de file. En wat zag ik?? Op de linker baan reed een grijze BMW als een slome duikelaar over de A28. Vlak daarachter een personenwagen met een bestuurder, die duidelijk liet merken te willen passeren. Hij seinde bijna constant, deed een paar keer zijn richtingaanwijzer aan, maar niets mocht baten. Men begon de BMW rechts in te halen. De auto achter haar ging ook maar naar rechts en haalde de BMW in. We reden zelf nog steeds op de rechter rijstrook toen we de BMW passeerden. Er zat een jonge blonde vrouw met bril achter het stuur. Ze keek op dat moment in haar binnenspiegel en schrok blijkbaar wakker. Ze gaf flink gas en reed met een aanzienlijke hogere snelheid de rechter rijstrook op. De verkeersopstopping loste zich vanzelf weer op.
We waren op weg om een tweetal banden op te halen voor de camper. Het waren all seasons banden, speciaal voor bestelwagens, met nog ruim 8 mm profiel. De banden zijn 3 jaar jong. Ze moeten de set aan de voorzijde vervangen, die nu bestaat uit een all seasons en een winterband!
Op de terugweg, op een binnenweg richting Zwolle, zagen we in de verte een trekker met daarachter twee auto's voor ons rijden. De laatste auto haalde de twee in. De andere auto bleef ondanks de stilte op de weg achter de trekker rijden. Erger, de afstand tussen de twee voertuigen werd groter. Zo'n 700 meter verderop maakte de weg een bocht naar rechts. In de bocht lag een spoorwegovergang. Ik zag de beide rode lichten knipperen. De slagbomen waren gesloten. Er was geen tegemoetkomend verkeer. Ik haalde de auto in, waar ik achter het stuur in een krampachtige houding een oma zag zitten. Ze kon net over het stuur heen kijken en staarde strak voor zich uit. Ik passeerde ook de trekker met zo'n 80 km/uur en sloot niet veel later achter de wachtende rij auto's aan. Ook later, op een kaarsrechte, stille weg durfde oma de trekker niet in te halen. Als ik zo zou gaan rijden als die beide dames, mag je mijn rijbewijs in brand steken.

Amerika op oorlogspad

Ik krijg steeds meer de zekerheid, dat Amerika aanstuurt op een conflict met Rusland. Obama spreekt over de atoomdreiging van Iran en plaatst intussen een gordel van wapentuig en militairen om Rusland. Wat een huichelarij. Over Syrië valt met de Amerikanen niet te praten. Het moet op de Amerikaanse manier en die houdt in dat Assad moet worden weggebombardeerd. De stad Aleppo wordt door de Amerikanen misbruikt om Assad en de Russen zwart te maken. Terwijl in Irak een soortgelijke situatie zich afspeelt (Mosul), met de Amerikanen in de hoofdrol als moordmachine. Ook daar bevinden zich onschuldige burgers, ook daar vinden beschietingen en bombardementen plaats. Maar het westerse nieuws zwijgt daarover. Het zal mij niets verbazen indien de IS eerst de lokale bevolking afslacht, voordat het zelf vernietigd wordt. Dat geldt ook voor andere plaatsen waar de IS op dit moment heerst. Waar is men aan begonnen?
De Syrische luchtmacht zal Turkse vliegtuigen aanvallen indien zij de Koerden blijven bestoken, aldus een Syrische regeringswoordvoerder. Het is een vreemde en opvallende situatie rond de Koerden. Nederland is altijd erg begaan geweest met de Koerden, die al decennia voor zelfstandigheid vechten. Maar sinds de Turken de Koerden bestoken met bommen heb ik hier vanuit Den Haag geen verontwaardigde geluiden aan het adres van Turkije gehoord. Nu Syrië de aanval opent op de Turkse luchtmacht vanwege de Koerden, gaat Nederland Turkije nog meer helpen? Zoals het er nu voorstaat rijst de vraag : is Amerika bezig weer een nieuwe oorlog uit te lokken met Rusland?

Tijdelijk bouwen?

De gemeente Dronten roept ondernemers op, die voor een periode van 2 jaar een soort kiosk op het Stationsplein willen bouwen en runnen. Daarna moet de kiosk weer verdwijnen, want er komt een definitief horecapand. Een wat vreemde oproep vanwege het feit dat men er een pand moet bouwen. En na twee jaar weer afbreken. Ik zou ervoor kiezen een mobiele wagen neer te zetten. Vele goedkoper en.... een veel grotere kans dat een ondernemer van die mogelijkheid gebruik zal maken.

Tesla's autopilot

De RDW is niet blij met de manier waarop autofabrikant Tesla haar zelfrijdende auto presenteert. De teksten wekken de indruk als zou de Tesla geheel zelfstandig kunnen rijden. En dat is dus helemaal niet zo, al dachten omgekomen (test)rijders van wel. Als voormalig softwareontwikkelaar / -ontwerper weet ik dat dergelijke software nooit en te nimmer voor 100% alle mogelijke situaties zal herkennen, laat staan er correct op reageren. Zelfs niet als sprake is van een zelflerend geheugen.
De fabrikant verweert zich met de opmerking dat Autopilot al decennia in de luchtvaart wordt gebruikt. Een wat kinderlijk verweer, omdat in het luchtruim de vliegtuigen elkaar niet op enkele meters afstand passeren en er geen plotseling overstekende fietsers en/of voetgangers etc. zijn en zich geen andere 'aardse verkeerssituaties' voordoen. Ik hoop dat de RDW de Tesla blijft afkeuren zolang de fabrikant de term Autopilot op een misleidende manier bezigt.

Homo's, ambtenaren en bazen

homo's kijken in Amsterdam

Afgelopen dagen heeft zich een aantal uitingen van homohaat voorgedaan. Wat mij betreft niets nieuws onder de zon, want er zijn naast tolerante mensen ook tegenstanders en zeer felle tegenstanders van deze vorm van seksuele geaardheid.
Zelf heb ik geen moeite met homoseksualiteit. Al moet ik direct toegeven, dat ik het nog steeds een zeg maar bijna smerig gezicht vind als ik mannen elkaar zie tongen in het openbaar. Eind jaren 60 zag ik dat voor het eerst op het station van Leiden. Ik had bijna de politie gebeld. Ik kan daar na al die jaren nog steeds niet aan wennen. Ik vind het ook onnodig om als 'man' zo nadrukkelijk je geaardheid te profileren. Dat doe ik zelf ook niet. Het komt mij nogal provocerend over. En dom, want er zijn nu eenmaal tegenstanders. Ik kan me voorstellen dat anderen dan ik agressiever reageren. Van vrouwen vind ik het vreemd genoeg(?) niet erg.
Niemand en dus ook de overheid niet, kan iemand dwingen tot acceptatie van homo's. Het is een kwestie van accepteren op grond van begrip hebben voor. Zo zie ik dat.
Romano van der Dussen is eindelijk vrijgelaten. Hoewel zowel de Spaanse justitie als de Nederlandse wisten dat het gevonden DNA en andere sporen (vinger- en handafdrukken) niet van hem waren, werd Romano toch veroordeeld voor verkrachting. Hij verwijt de Nederlandse regering laksheid om hem weer vrij te krijgen. Meneer Koenders (BuZ) zegt dat er alles aangedaan is om dat voor elkaar te krijgen. Dat klinkt mooi, maar die woorden komen wel uit een ambtenarenhoek. Als vanuit die hoek beweerd wordt dat er hard gewerkt wordt/is, dan weet ik het wel weer.
Er zijn bazen die zich als een baasje gedragen. Zo zijn er meer mensen die, als ze een leidinggevende taak krijgen, opeens politieagent gaan spelen. Autoritair gedrag staat bij hen bovenaan. Vaak zijn die mensen totaal ongeschikt voor zo'n functie. Soms, als er sprake is van enige potentie, helpt een cursus.
Om de potentie te meten hoef je zo'n baas slechts één vraag te stellen : "Zou je mij ontslaan als ik je een enorme zak zou noemen?" Zo'n 99,9% van die nare baasjes antwoorden dan met "Ja!".
Vergeet dan niet af te sluiten met : "O, dan zal ik dat nooit tegen jou zeggen." Anders ligt zo'n baasje nachten wakker, omdat ie het gevoel heeft dat er iets niet klopt.

Stalken

Toen ik een keer een grap maakte over iemand, vond iemand anders dat het stalking was. Toen ik dat hoorde, moest ik mijn lach inhouden. Lachen om andermans domheid mocht ik niet van mijn moeder. Het was de eerste grap die ik over die persoon maakte. Om dan te zeggen dat het stalken is. Nou, nou. Wat is stalken dan wel? Een definitie zegt daarover : Stalken, ook wel uitgesproken als 'stolking', is het stelselmatig lastigvallen van een persoon, door die persoon te achtervolgen, steeds op hinderlijke wijze contact op te nemen, en soms ook te bedreigen.
Het woord is afkomstig uit de jachtwereld, waar stalken het volgen van wild bedoeld wordt. Mensen roepen soms maar wat. Ze zitten de hele dag op internet, maar zoeken niet even op wat stalking werkelijk is.
Een grap kan ook als belediging ervaren worden. Niet iedereen heeft gevoel voor humor of een positief zelfbeeld. Ik heb zelfs een paar keer heel hard gelachen, toen iemand een ongeluk kreeg. Erg hè? De manier waarop het gebeurde was zo komisch. Ik denk dat iedereen dat soms heeft : lachen om iets komisch. Behalve de mensen die een grapje als stalking ervaren. Hé kom aan! :

Een oude boekenkast

Anders dan voorgaande jaren kijk ik op oude foto's tegenwoordig meer naar de achtergrond dan naar de personen. Van de 'entourage', meestal de inrichting van het huis,  probeer ik me dingen te herinneren van toen. Op deze foto staat mijn broer Joop als Chinees. Joop hield wel van een grap. Hij verpakte ook andere berichten in een grap. Zoals kritiek.
Joop staat hier in de huiskamer van Resedastraat 74A, met zijn rug naar de huiskamerdeur. Links van hem staat een boekenkast. Op de kast een oude (bim-bam) klok. Als de klok opgewonden moest worden kon ik even naar het hamertje en de koperen staafjes kijken die het geluid produceerden.  Op het hoekje een familiefoto van mijn vaders broer Henk.Aan de muur een sarong en een reproductie van een waterverfschilderij. We hadden nog twee van die afbeeldingen : van een schaal met fruit en van groenten (o.a. met tomaten).
Achter de boekenkast bevond zich een schuifdeur. Die gaf toegang tot de achterkamer, die zowel als slaapkamer, maar ook apart als eetkamer gediend heeft. Nog verder naar links (niet zichtbaar) bevond zich een kast. De kast fungeerde als scheidingsmuur tussen beide kamers.

In de boekenkast bevonden zich voornamelijk boeken voor volwassenen. Ik herinner me een serie van Captain Hornblower, En de zon gaat op, een serie plaatjesboeken over landen van Douwe Egberts. met o.a. Bali, Naar de Tropen, Canada, Zwitserland, Naar de West (werd nadrukkelijk bekeken voordat we naar Curaçao vertrokken) Kleurenvlucht enz.
De dikke boeken van Winnetou stonden er ook in. Er lag ook een tweetal kinderbijbels; het oude en het Nieuwe Testament van Van der Hulst met fraaie tekeningen. Een tweetal grote, zware woordenboeken van Winkler Prins (donker blauw met titel in rode achtergrond , fotoalbums, boeken over techniek (o.a. dieselmotoren) en nog wat andere boeken. De kast is ook meegegaan naar Curaçao. Toen stonden er bouwmodelletjes van Revell op, die ik gemaakt heb. Zoals een B17 bommenwerper en een slagschip.

Zelfreflectie

Een mooi woord. Naar mezelf kijken en mezelf vragen stellen. Heb ik dat goed gedaan? Heb ik daar goed aan gedaan? Was ik wel zo eerlijk? Mijn fout? En die vragen eerlijk beantwoorden. Ik ben me ervan bewust dat ik fouten maak. Komt bij dat ik mezelf wil verbeteren. Dan is zelfreflectie onontbeerlijk net als het voornemen het anders te gaan willen doen. Ik zeg niet beter, want dat is nog maar de vraag. En het lukt me ook niet altijd de dingen anders te doen.
"Jullie moeten altijd mij hebben", hoorde ik een keer iemand zeggen toen ie een bekeuring kreeg voor een verkeersovertreding. "Iedereen zegt dat ik een egoïst ben", is een andere opmerking, die naar mijn idee duidt op gebrek aan zelfreflectie. Bij het voetbal zie ik dat verschijnsel bij elke wedstrijd. Een overtreding begaan en vervolgens de scheids boos benaderen omdat ie gefloten heeft. Zo'n reactie gaat vaak gepaard met allerlei quasi onschuldige gebaartjes.
Soms loopt het uit de hand. De overtreder gaat verhaal halen bij de klager of het slachtoffer in plaats zichzelf een spiegel voor te houden. Er zijn gevallen bekend waarin de overtreder er alles aan doet om vanwege één voorval, zijn hele leven in het teken van wraak plaatst. Wraak omdat hij/zij zelf niet in de spiegel willen kijken.

You were on my mind

Het is al bijna 50 jaar geleden en toch klinkt het alsof ie gisteren is uitgebracht : Crispian St. Peters in 1966.

Selectieve verontwaardiging

De recente massamoord in Jemen is uitgevoerd met Amerikaanse wapens. Ik schrijf dit, omdat men zo nadrukkelijk stelt dat de BUK uit Rusland komt. Helaas is het westen dermate geïndoctrineerd, dat men niet de moed en/of objectiviteit meer heeft om het nieuws met een zekere mate van juistheid en objectiviteit weer te geven. We krijgen dagelijks een vertekend beeld voorgeschoteld. Nu bekend is dat de bommen uit Amerika afkomstig zijn, wordt het tijd dat land te boycotten. Of is Amerika op zoek naar argumenten om Jemen aan te vallen?
Als het zo uitkomt hebben de Amerikanen opeens weer satellietbeelden. Dus ook nu de aandacht verlegd is naar Syrië waar ook Russen actief zijn. De beelden van het bombardement op een VN konvooi zijn er. Het vrijgeven zal wat langer gaan duren. Het beeldmateriaal zal eerst wat bijgewerkt moeten worden, zodat eenieder ervan overtuigd zal raken dat Rusland de dader is. Waren daarom die Amerikaanse jachtvliegtuigen van o.a. rode sterren voorzien? De situatie doet me aan de oorlog in Vietnam denken. Ook toen heeft Amerika een leugen gebruikt (Golf van Tonkin) om de oorlog te starten.

deze zonen hadden ook hun grenzen

Hillary Clinton maakt zich weliswaar erg druk over de IS, maar financieel en logistiek doet ze wel zaken met de IS steunpilaren/financiers Qatar en Saoedi Arabië. Daarbij gaat het om miljoenen. Het laats genoemde land wordt nota bene door de Amerikaanse president beschermd tegen 9/11 claims. Gelukkig ging de Senaat daarmee niet akkoord. Toch nog een beetje gerechtigheid?
In Irak gaat de strijd tegen IS voort. Daarbij worden steden aangevallen, waar  ook gewone burgers wonen. In dit geval geen gekrakeel over onschuldige burgerslachtoffers.
Tot slot vraag ik me af hoeveel burgerslachtoffers onze luchtmacht inmiddels heeft gemaakt in den vreemde. Over de inzet en feitelijke gevolgen wordt nauwelijks gerapporteerd.
Om schone handen te houden? Of krijgt men dat pas over 30 jaar te horen?
Het is toch van de gekke dat een stelletje mietjes in Den Haag onze kids een oorlog insturen? De meeste politici zouden afgekeurd worden voor militaire dienst. Ze schuiven anderen naar voren om hun doel te bereiken. En als het misloopt (zoals in Srebrenica) dan krijgt niet de minister (Voorhoeve) maar de militair de schuld. Een dergelijke inzet zou ook via een referendum bepaald moeten worden en niet door de Haagse mietjes.

Telkens weer integreren

In 1978 besloot ik de overstap te maken naar de detachering. De detacheringsbedrijven in de ICT werden Softwarebureaus genoemd. Als (vaste) medewerker van zo'n bureau werd ik verhuurd op projectbasis aan klanten, die mijn expertise wilden inzetten. Het proces bestond uit een match maken tussen vraag en aanbod. Het aanbod betrof de medewerkers van het bureau en hun expertise. Als een match gevonden was (op basis van het actuele cv) en de medewerker was beschikbaar, vond een intake gesprek plaats. De medewerker wilde van tevoren weten waarin hij terecht zou komen. De klant op zijn beurt wilde weten wat voor vlees hij in de kuip haalde. Als beide partijen, de werknemer en de klant na afloop van het intake gesprek positief reageerden, kon de feitelijke inzet beginnen. De klant betaalde daarvoor een vooraf overeengekomen uurtarief.
Als gedetacheerd medewerker begon ik niet alleen met een kennismakingsronde met het aanwezige personeel van de klant, maar ook met hun werkwijze en een verkenning van mijn nieuwe werkgebied.
Ik deed ook aan cultuur snuiven. Elke organisatie heeft z'n eigen cultuur. Daarmee moest ik niet alleen rekening houden, maar me ook ernaar gedragen. Veel organisaties hebben ook hun eigen vakjargon / terminologie. Ook dat moest ik leren.
Als gedetacheerde was het zaak om niet alleen zoveel mogelijk op te gaan in de rest van de organisatie, maar toch ook weer in positieve zin opvallen. Niet te veel opvallen, want dan kwam ik met mijn hoofd boven het maaiveld uit. En over dat maaiveld ging geregeld een vlijmscherpe zeis.
Bij de ene klant moest ik mijn tempo drukken, bij de ander juist verhogen. Bij de een was de documentatie heel erg belangrijk, bij de ander het praktische resultaat.
Gedurende mijn loopbaan heb ik ongeveer 25 organisaties meegemaakt. Telkens weer moest ik mezelf aanpassen en integreren. En goede resultaten laten zien. Soms deed ik het zo goed, dat men dacht dat ik tot het vaste personeel hoorde. Zo'n opmerking ervoer ik als een compliment. Ik heb voor deze integratiekunst nooit een cursus of begeleiding gekregen. Het was een kwestie van het gezond verstand gebruiken. Cultuur snuiven, me daarop aanpassen en op een positieve manier meedoen. Zo moeilijk is het niet. Waar een wil is, is een weg.

Last van een kater

Sinds we een paar weken met de camper op stap zijn geweest en tussendoor ook, vertoont Tom, onze rode kater, ander gedrag. Tom is opeens erg aaibaar geworden en wil maar al te graag op schoot liggen ronken. 's Morgens, als ik als eerste de woonkamer betreedt, ligt meneer op zijn stoeltje te slapen. Vaak is ie dan net weer thuis, want 's nachts is meneer op stap. Muizen vangen, knokken en misschien op het liefdespad. Ik schrijf  'misschien', want meneer is 'geholpen'. Dat is dan iets wat we gemeen hebben. Hij klimt ook in bomen. Ik niet meer. Sinds vorig jaar. Tom oogt mager, maar dat is schijn. Tom is hier in de buurt de baas.
Zodra ik de gordijnen opentrek, trekt Tom zijn bek open : "Miauw!" Afgaand op zijn houding verwacht hij dat ik hem even aanhaal. Dat doe ik pas als ik daar zin in heb. Ik laat me niet door een kater leiden. En als ik dan alsnog over zijn kop aai, begint ie tevreden te knorren. Gek beest.
Als Tom laat blijken dat ie op schoot wil zitten, komt Fenna in haar mand overeind. Ze houdt de kater scherp in de gaten. Soms maakt ze Tom aan het schrikken door op te springen en vervolgens met haar voorpoten erg luidruchtig op de vloer neer te komen. Met haar achterpoten blijft ze dan in haar mand staan. Tom schrikt zich telkens een hoedje, want hij denkt dat Fenna op hem af komt stormen. Maar inmiddels weet Tom beter. Fenna niet. Die heeft te veel last van die kater.

Gewoon een beetje opletten

Voor vandaag staat kippensoep op het menu. Lekker gemakkelijk. Voor morgen sajoer. Maar daarvoor moest ik eerst even op de fiets naar de supermarkt. Bij de fietsenstalling aangekomen zie ik een bomvolle plaats. Gelukkig vertrekken drie mensen wier tweewielers naast elkaar gestald zijn. Een meisje is mij voor. Ze rijdt haar fiets bijna dwars in het gapende gat. Ik blokkeer haar en kijk haar vragend aan. Ze kijkt even verstoord, maar begrijpt de boodschap. De fiets wordt fatsoenlijk geparkeerd, zodat ik de mijne ook kwijt kan. Binnen is het zoals verwacht druk. Bij de ingang pak ik een mandje en tover mijn lijstje uit de zak. En dan begint het feest. Ik geef toe, eigenlijk is die drukte helemaal niets voor mij, maar ik zet door. Aan de hand van mijn lijstje bepaal ik mijn looproute, om z.s.m. weer bij de kassa te zijn. Maar wat een gedoe zeg! Al die onbemande onbevrouwde winkelwagentjes die de doorgangen versperren. Wat een kippenhok! Op de groenteafdeling staat een paar deuren van de koelvitrines wagenwijd open. Alsof er plunderaars langs geweest zijn. Die sluit ik maar, want dat staat op de deuren nadrukkelijk aangegeven. De weegschalen worden geblokkeerd door wagentjes. Een ervan duw ik opzij. Als ik de sperziebonen weeg, reageert het apparaat niet op de BON knop. Pfff! Na drie pogingen, inclusief helemaal opnieuw kiezen en wegen, verschijnt tergend langzaam een bon. Ik weet me toch vrij snel door de mierenhoop te werken, tot bij het brood. Door een paar volle wagens kan ik niet bij de bakken met croissants en broodjes komen. En ook niet bij de zakjes. Gelukkig ziet een attente meneer aan de andere kant van de bakken dat. Hij reikt mij een zakje aan; "Dank u wel, meneer!" Nu nog het brood zelf. Ik duw de karren wat opzij en ja hoor er komen gelijk een paar klanten op me af. Ze trekken de karren weg en parkeren ze op een andere onhandige plek.
Eindelijk (nog geen 10 minuten later hoor) ben ik bij de kassa. Ik heb geluk, er is slechts één klant voor me. De (korte) band ligt nog vol. Als ik mijn boodschappen op de band leg, begint een mevrouw achter mij hetzelfde te doen. Met gevolg, dat ik geen plek meer heb voor de rest. Ik kijk haar aan en duw haar boodschappen naar het begin van de band. Ze vallen er bijna vanaf. Ze reageert met een chagrijnige blik en diepe zucht. Met haar hand neemt ze haar producten in bescherming. Maar ik houd vol en blijf duwen. Als ik na het betalen de boodschappen inpak, komt mevrouw naast mij staan om zuchtend en steunend de hare ook in een tas te doen. Nog even en dan... sta ik weer buiten. Het is me weer gelukt.