Deze week las ik dat artsen na het maken van een fout begeleiding willen krijgen. Nou, nou. Het is nog steeds hetzelfde liedje met de artsen. Ze hebben het nog steeds over zichzelf. Aansluitend daarop zeg ik als begeleiding : "Dames en heren artsen, begin bij u zelf!" Geef ruiterlijk toe, zwart op wit, dat u een ernstige fout gemaakt heeft. Met zo'n schuldbekentenis kan de gedupeerde of kunnen de nabestaanden verhaal gaan halen. Tot op heden blijft het maar al te vaak beperkt tot het respectloze gedrag van ontkennen, verbergen, liegen en bedriegen. Ik heb het helaas van zeer dichtbij een aantal(!) keren meegemaakt. Veel foute artsen verschuilen zich achter het ziekenhuis en hun klachten- annex verzekeringsclubje (waar menige collega zitting in heeft). Begin eerst met het ruiterlijk en formeel toegeven van de fout en biedt hulp aan de gedupeerden. Pas dan bent u zelf aan de beurt. Pas dan heeft u echt recht op begeleiding. Ik garandeer u dat op dergelijke manier uzelf veel minder begeleiding nodig zult hebben. Lijkt mij. Tenzij u een gewetenloos iemand bent. Maar dat bent u niet, want u hebt ervoor gekozen om levens te redden en mensen gezond te maken. Ook na een fout.
