Paardenstront

Als kind zag ik geregeld mensen de paardenstront van de straat scheppen. "Goed voor de rozen!", zei een meneer toen ik hem gadesloeg. De groenteman en de schillenboer gebruikten nog paard en wagen. Zondags waren het de bezoekers van de Gereformeerde kerk aan de Hoofdstraat, die in zwarte koetsen getrokken door (mooie) paarden zich verzamelden bij de boerderij van Braat. Een spoor van paardenstront over de Hoofdstraat achterlatend. De boer had zelf ook paarden. Een van die paarden, Bles, liep vaak in het weiland voor ons huis.
Het paard als trekdier is lang geleden uit het dagelijks straatbeeld verdwenen.
Op het strand van Julianadorp wemelde het ook van de paarden. Het waren er niet zo veel als een week eerder bij Den Helder, toen daar zo'n 400 Friese paarden bijeen waren.  Zo'n paardenbeest blijft indrukwekkend.
Maar wat een stront overal zeg! En wat een geur. Fenna vond het wel lekker ruiken, gezien haar reactie als we op weg naar het strand weer zo'n hoop vijgen passeerden. Ik keek even naar de rol met poepzakjes die aan Fenna's riem hangt. Bij de mensen op de paarden zag ik geen rol met strontzakken. Bestaat er zoiets als wegenbelasting voor paarden? Hier en daar lag wel erg veel paardenstront. Wel veel stront, maar geen rozen meer.