Geheugentraining

Toen ik erachter kwam dat mijn geheugen behoorlijk goed was, ben ik het verder gaan trainen. En dat was maar goed ook. Tijdens mijn werkzaamheden werd ik een paar keer flink op de huid gezeten door medewerkers van opdrachtgevers, die zich bedreigd voelden. Het aanbrengen van verbeteringen in de organisatie / werkwijze hield in dat ik eerst de huidige werkwijze moest onderzoeken. Zo'n onderzoek leidde vaak tot weerstand. Hoe meer er geknoeid werd of niet conform de regels gewerkt werd, des te groter de weerstand.
Ik ben diverse keren bedreigd. Ja, ja, mijn beroep had ook zo z'n negatieve kanten. Gedurende dat werk hield ik veel zaken op schrift bij. Omdat ik volgens een bepaalde methodiek werkte documenteerde ik per fase. En per fase weer op de onderliggende activiteiten. Per fase had ik een map met (technische / functionele) documentatie. Natuurlijk had ik ook mappen met projectdocumentatie, zoals verslagen van vergaderingen, voortgangsverslagen enz. Dus zo'n 10 mappen. Het was bij mij zo erg, dat als mij iets gevraagd werd, ik doorverwees naar mijn documentatie. Vaak gaf ik ook aan in welke map en welk document dat was en onder welk hoofdstuk. Haha! Ik lach dan wel, maar de 'jagers' konden mij wel wurgen. Vooral omdat ik hun klachten en/of beschuldigingen telkens weer kon weerleggen. Erg vervelend voor hen.
Ik heb zowaar een keer meegemaakt, dat een manager mij uiteindelijk complimenteerde. Hij gaf toe dat ik zo goed als 'waterdicht' werkte.

In de auto trainde ik ook mijn geheugen. Zo kon ik aan de koplampen in mijn spiegels zien welk merk auto achter mij reed. Een kwestie van eerst de lichten goed in me opnemen en vervolgens tijdens het inhalen het merk van de auto eraan koppelen. En die combinatie onthouden.
Mijn geheugen heeft in 2001 een flinke opdoffer gekregen. Ik moest opnieuw leren te onthouden. Ik ging weer in training. Als postbode. Bij het vooraf sorteren van de post probeerde ik stukken te onthouden per straat. In zo'n straat aangekomen probeerde ik me te herinneren hoeveel poststukken ik daar moest bezorgen. Ik probeerde later een adres te koppelen aan de voordeur en/of een naam van de bewoners.
Die training heeft wel geholpen. Neemt niet weg dat mijn kortetermijngeheugen niet bepaald goed te noemen is. Ik probeer nog steeds mee te doen aan de geheugenspelletjes van Omroep Max, maar ik vergeet telkens weer te gaan kijken. Haha! Gelukkig maar, want die omroep vindt ik nogal eh... seniel overkomen. Vooral de presentator, Sybrand Niessen, uit zich erg kinderlijk. Dat deed hij al toen ie nog op huizen joeg. Ik kan me niet voorstellen dat veel ouderen naar die omroep kijken. Hallo Sybrand, doe eens gewoon! Misschien ga ik dan je programma's volgen. Als ik het tenminste niet vergeet.