Het UWV is telkens weer positief. Zelfs toen ik zelf in een artikel aangaf, klachten over het UWV te hebben en dat het nog niet goed met mij ging. Het UWV clubblad Perspectief brengt dus louter goed nieuws. Goed nieuws over voornamelijk jonge, vrolijke UWV cliënten, die ondanks de grote tegenslagen toch weer aan werk zijn gekomen. Fijn voor die mensen hoor, maar blijkbaar vooral voor het UWV zelf. Wat mij aan het blaadje opvalt is dat het telkens weer voornamelijk om een paar jongere blanke mensen gaat, terwijl er duizenden oudere en getinte medelanders in hetzelfde UWV schuitje zitten. Maar ja, die komen niet zo gemakkelijk aan werk en passen dus niet in het sprookjesclubblad Perspectief. De paar succesverhalen die het blad periodiek presenteert, komen mij over als een oproep aan al die honderdduizenden anderen, die het om allerlei redenen niet lukt weer aan werk te komen (vaak doordat het UWV zelf in gebreke blijft) : en nu jij nog, (ouwe) sukkel!