Achteraf gezien is het een bijzondere ervaring. Ik doel op het feit, dat ik ondanks mijn inspanningen en goede resultaten toch geen enkel krediet had opgebouwd bij de bepaalde werkgevers en opdrachtgevers. Ik weet nog steeds niet wat ik daarvan moet denken.
In twee gevallen ben ik als hoofd ITC binnengehaald. In die functie heb ik eerst de informatievoorziening op orde gemaakt. Niet alleen organisatorisch, maar ook en vooral om het management te ondersteunen in hun taken. In beide gevallen heb ik zodoende voor gemiddeld 40.000 gulden per jaar kostenbesparingen weten door te voeren.
En wat denk je? Toen de klus geklaard was, kreeg ik ontslag aangezegd. Met een rotsmoes. Volkomen onterecht vond ik. Gelukkig was de rechter het in beide gevallen met mij eens. Er was in beide gevallen sprake van een stille reorganisatie. Ik was behandeld als een soort hulpmiddel, een stuk gereedschap dat blijkbaar overbodig was geworden. Misbruikt voor een hoger organisatiedoel.
Ik ben ook een keer een paar dagen voor het aflopen van mijn opdracht de tent uitgeschopt. Ik had het project binnen budget en planning opgeleverd. Tot ieders verrassing, want men ging er bij aanvang vanuit dat het project gedoemd was te mislukken. Daarnaast had ik ook nog twee andere projecten succesvol afgerond. Een mooi resultaat zou je denken. Maar nee. Ik werd op staande voet weggestuurd vanwege een..... verkeerd woordje in een voortgangsverslag! Ik vond de benoeming van een nieuw hoofd Automatisering een promotie voor de hele afdeling. Ik bedoelde daarmee een verbetering. In mijn eerste gesprekje met de Algemeen directeur kreeg ik de zak. Op uitleg van mijn kant zat meneer niet te wachten. Ik was gewaarschuwd, want meneer kikte op het spontaan ontslaan van personeelsleden. Iedereen was bang voor meneer Van Osch.
Ik ben ook een keer na een succesvol miljoenenproject te hebben afgerond, vertrokken zonder een bedankje of zo. Ik had gewoon mijn werk gedaan, dus ik zat er niet zo mee.
De laatste keer dat ik merkte geen krediet te hebben opgebouwd overkwam mij hier in Dronten. Met die ondankbare oudjes, waarvan een van hen mij een mes in de rug stak en een ander (opgejut door de eerste) mij bedreigde en de deur voor mijn neus dichtgooide. Al met al heeft het al die keren mij nauwelijks geraakt. Als mensen zo graag misbruik willen maken van mijn inzet, dan doen ze dat maar. Blijkbaar geeft het hen een gelukzalig gevoel. Dat laat ik dan maar zo. Heb ik toch nog iets extra's voor hen betekend. Terugkijkend heb ik nooit een officiële waarschuwing ('gele kaart') gekregen. Laat staan twee. Wel spontaan rood dus, terwijl er in mijn ogen geen sprake was van een grove overtreding. Maar ach, wie een Indo-hond wil slaan.....